U roept op tot een Wet op de bestaanszekerheid. Waarom?
‘De Participatiewet stuurt sterk op het aan het werk helpen van mensen. We zien dat alle mensen die goed bemiddelbaar zijn, aan het werk zijn. De situatie op de arbeidsmarkt helpt ons daarbij. Tijdens de economische crisis hadden we 1.150 mensen in de Participatiewet. Dat zijn er nu nog 650. Dat zijn grotendeels de mensen met problemen: ze hebben een gedeeltelijke arbeidsbeperking, psychische klachten of een chronische ziekte. Het prijspeil is het afgelopen jaar hard gestegen. Dat maakt het voor deze groep verrekte lastig. Het stoort me eigenlijk dat er vanwege de inflatie nu pas veel aandacht voor is, terwijl deze mensen het altijd al moeilijk hebben gehad. Er zijn in Coevorden wijken waar het inkomen 20.000 euro is, terwijl het landelijk gemiddelde 30.000 euro is. We leven in een van de rijkste landen van de wereld. Dan is het een schande dat we een grote groep mensen hebben die moeite hebben om de meest basale dingen te kunnen betalen. De Grondwet schrijft voor dat het rijk zorgt voor bestaanszekerheid en een eerlijke verdeling van de welvaart. Het is de vraag of het rijk die verantwoordelijkheid neemt. Per 1 januari is het wettelijk minimumloon met 10 procent omhooggegaan. Een mooie stap, maar 10 procent van weinig is nog steeds weinig.’

Coevorden start een maatwerkfonds om deze mensen te helpen. Wat houdt dat fonds in?
‘We willen mensen die in de financiële problemen komen, helpen door een budgetplan op te stellen. Wat zijn de structurele inkomsten en uitgaven? Het verschil passen we onder voorwaarden bij. Voor bijvoorbeeld een telefoonabonnement hebben we normbedragen. En mensen mogen een beetje spaargeld houden, gelijk aan één maand bijstandsuitkering. Met het fonds willen we voorkomen dat mensen in de problemen komen. Als mensen eenmaal schulden hebben, dan zijn de maatschappelijke kosten nog hoger. We trekken voor vier maanden – december 2022 en het eerste kwartaal van 2023 – in totaal 1,85 miljoen euro uit. Dat staat ongeveer gelijk aan twintig schuldhulptrajecten.’

Gemeenten mogen geen inkomenspolitiek voeren; dat is aan het rijk. Bent u dat nu toch niet aan het doen?
‘Volgens mij voeren we nu inderdaad een beetje inkomensbeleid. Maar ik slaap daar niet slecht van. We hebben ook nog geen boze reactie uit Den Haag gehad. Ik kan me ook niet voorstellen dat die er komt. Iedereen ziet hoeveel moeite het kabinet heeft om tot regelingen te komen. Ik zou zeggen: wees blij dat gemeenten die handschoen wel oppakken.’