Vanwaar deze overstap? 
‘Het was een verrassing dat ik gebeld werd door de commissaris. Ik moest er wel even over nadenken, want ik heb het goed naar mijn zin in Dantumadiel. Maar de wortels van mijn familie en van die van mijn vrouw liggen in De Fryske Marren. Wij zijn er getrouwd, onze oudste dochter is er geboren en ik ben er mijn werkzame leven begonnen, bij Nestlé. We hebben er dierbare herinneringen aan. Ik ben nu bijna 65, en als ik het waarnemerschap volgend jaar september beëindig, ben ik bijna 66. Dat alles heeft me doen besluiten het toch te doen. Zo is de cirkel weer rond.’

Wat laat u achter? 
‘In Dantumadiel had ik het ook goed. Ik heb er met veel plezier gewerkt en ik heb de mentaliteit leren waarderen. Het is een gebied waar van nature nog veel weerstand is tegen de overheid; tot in de jaren twintig van de vorige eeuw woonden mensen hier nog in plaggenhutten, er was veel armoede. Ze moesten zichzelf redden, dat zit nog steeds in het DNA. Maar als je ze goed behandelt, eerlijk tegen ze bent en afspraken nakomt, dan zijn het geweldige mensen. En ik laat een financieel gezonde gemeente achter, met een sluitende meerjarenbegroting. Na de ambtelijke ontvlechting heeft Dantumadiel weer een eigen organisatie. De basis is goed, dat geeft vertrouwen in de toekomst.’

Wat heeft u geleerd? 
‘Het leven draait om de drie A’s: Aandacht, Aandacht en Aandacht. Met welgemeende aandacht voor mensen kom je heel ver. Als ik mensen wil spreken laat ik ze niet naar het gemeentehuis komen, maar ga ik naar hen toe. Aan de keukentafel zie je veel meer en proef je veel meer sfeer. Dat deed ik ook al toen ik wethouder was in Dalfsen, ik ging er altijd op uit. In Dantumadiel deed ik wel veel op de fiets, dat zal in De Fryske Marren, met vijftig dorpen en een stad, wat moeilijker worden.’