1.    U spreekt uit eigen ervaring?
‘Vorig jaar overleed mijn beste vriend, voor wie ik veertien jaar mantelzorger was. Bij een sterfgeval mag alleen de familie het huis betreden, maar hij had al veertig jaar geen contact met zijn kinderen. Een mantelzorger heeft geen enkele juridische bescherming, ik kon niets regelen. Woningcorporaties moeten minimaal twee maanden en een dag wachten voordat medewerkers naar binnen mogen. En dan nog lopen ze de kans een claim aan hun broek te krijgen van nabestaanden. De gemeente mag in het kader van privacywetgeving geen gegevens verstrekken over mogelijke familieleden. Daardoor blijven woningen langere tijd onbewoond. Dat is eigenlijk te gek voor woorden en schokkend onder de huidige woningnood. Hart voor Hilversum deed samen met de vier lokale corporaties onderzoek. Slechts één corporatie blijkt na het verstrekken van de wettelijke termijn over te gaan tot ontruiming. De rest doet dat niet, omdat nabestaanden hen alsnog aansprakelijk kunnen stellen.’

2.    Welke aanbevelingen draagt u aan?
‘Wees wat minder halsstarrig rond privacywetgeving en deel gegevens uit de basisadministratie. Natuurlijk is privacy belangrijk, maar dit kost woningcorporaties veel energie, tijd en geld. Ze krijgen zelfs geen bericht wanneer iemand is overleden. Laten we daar goede afspraken over maken. Dat is aan het Rijk. Ik ben van een lokale partij en probeer het intussen hier op te lossen. Misschien lukt het via de APV. Ook stellen we voor dat mantelzorgers die langere tijd voor bepaalde cliënten zorgen een soort juridische status krijgen waardoor ze de nalatenschap kunnen regelen. Verder doen we een voorstel voor een fonds voor risicodeling waaruit claimafhandeling wordt gefinancierd. Dan kunnen corporaties meteen na twee maanden tot ontruiming overgaan. Wij zijn ook van mening dat met meer sociale cohesie in de wijk veel te bereiken is in een preventief stadium.’

3.    U wilt dit probleem landelijk agenderen. Hoe denkt u dat te doen als lokale partij?
‘Onze lokale inventarisatie laat zich vertalen naar andere gemeenten.  Dit probleem neemt toe door de vergrijzing en het langer zelfstandig wonen. Ook de corporaties voorzien dit. Ik heb de Kamercommissies aangeschreven en alle fractievoorzitters het rapport toegestuurd. Daarnaast heb ik contact gezocht met de woordvoerders van de partijen op deze portefeuille. Ik hoop dat een landelijke partij de handschoen mee oppakt, want het is nu al erg en het wordt enkel erger.’