Vanwaar deze overstap? 
‘In een publicatie van de Wethoudersvereniging werd het wethouderschap eens de mooiste hondenbaan genoemd. Ik heb het ook weleens als een hondenbaan ervaren, maar vooral als de mooiste baan. Maar ik wil niet mijn hele leven wethouder blijven. Als burgemeester heb je te maken met nieuwe opgaven, dat leek me wel wat. En ik voel me een bestuurder van het platteland, daar voel ik me thuis. Ik ken Tubbergen al wel goed; mijn ouders hadden in de buurt een vakantiehuisje. Het is een P10-gemeente, net als Opsterland. De opgaven zijn vergelijkbaar met die van ons in Fryslân. De energietransitie, de verbinding tussen landbouw en natuur, de leefbaarheid. En de mentaliteit van de mensen herken ik ook. In Fryslân noemen we het mienskip, in Twente noaberschap. Daar voel ik me allemaal verbonden mee.’

Wat gaat u doen? 
‘Ik zal moeten ontwethouderen, haha. Als burgemeester heb ik natuurlijk een andere rol. Maar deze grote opgaven bespreek je in gezamenlijkheid in het college. De wethouders zijn politiek verantwoordelijk, als burgemeester ben je de verbindende schakel tussen die opgaven en de inwoners. Vooral die rol als verbinder trekt me.’

Wat heeft u geleerd? 
‘Het is heel belangrijk om te luisteren en om geduld te hebben. Ik moest daar echt aan wennen toen ik wethouder werd. Ik ben van nature een gedreven man en ik was ondernemer. Ik heb veel bestuurservaring bij tal van maatschappelijke organisaties. En ja, bij de gemeente gaat het langzamer. In de afgelopen jaren is vaak tegen me gezegd: “Rem erop, Anko”. Eerst tot tien tellen, er is niet één weg naar Rome.’