In het 4^e lid sub c van artikel 8 van de modelverordening is de volgende zin opgenomen:

c. in het OOGO zijn afspraken gemaakt over de deskundige en is overleg gevoerd over het aanbod voor onderwijs bij de dichtstbijzijnde toegankelijke school van de onderwijssoort waarop de leerling is aangewezen als bedoeld in artikel 5, derde lid, aanhef en onder b”.

Is het toegestaan deze voorwaarde op te nemen als deze niet te herleiden is tot wet-en regelgeving of jurisprudentie?  Het kan ouders niet worden tegengeworpen als gemeente en samenwerkingsverband hierover geen afspraken hebben gemaakt.

Antwoord
Het 4e lid sub c van  artikel 8 vloeit inderdaad niet voort uit wet- en regelgeving of jurisprudentie, maar is een beleidsmatige wens en is om die reden in de modelverordening opgenomen. U heeft gelijk als u stelt dat het ouders niet kan worden tegengeworpen als gemeente en samenwerkingsverband hierover geen afspraken hebben gemaakt.

De bedoeling van het 4e lid sub c is echter dat het voor de gemeente een opening biedt om coulance toe te passen bovenop haar wettelijke plicht om een vergoeding te verstrekken naar de dichtstbijzijnde toegankelijke school. In de geschetste situatie is de gemeente dat niet verplicht. Met deze bepaling is een opening gecreëerd om ten gunste van ouders/leerlingen de samenwerking met de samenwerkingsverbanden te bevorderen.

Een vervoersvoorziening in het kader van leerlingenvervoer wordt slechts verleend voor de ná de aanvraag ontstane kosten. Indien een aanvraag in de loop van het schooljaar wordt ingediend, bepaalt de gemeente de datum van ingang van de voorziening. Veelal wordt de datum genomen die in de aanvraag wordt genoemd. Die datum kan echter niet liggen vóór de datum waarop de aanvraag wordt gedaan. De gemeente moet binnen 8 weken een besluit op de aanvraag (=beschikking) afgeven (2e lid artikel 4.13 Awb) Deze termijn kan met maximaal 4 weken worden verlengd nadat de gemeente de aanvrager hiervan schriftelijk in kennis heeft gesteld.

Begeleiding is primair een taak van de ouders. Blijken zij niet in staat te zijn te begeleiden, dan dienen zij zelf voor een oplossing te zorgen (bijv. oppas, buren, familie). In noodsituaties kunnen ouders een beroep doen op de hardheidsclausule (art. 26 Modelverordening). Aandachtspunt hierbij is dat veel gemeenten een soepeler begeleidingsbeleid hebben dan hier aangegeven. Is de gemeente soepel bij het toekennen van aangepast vervoer, terwijl eigenlijk openbaar vervoer met begeleiding passend is, dan kan de gemeente niet plotseling heel streng worden ten aanzien van begeleiding in het aangepast vervoer. Het gemeentelijk beleid is het kader.

Als een leerling samen met andere leerlingen in een bus(je) wordt vervoerd en daarbij, zoals de gemeente zelf stelt, moet worden begeleid vanwege de aanwezigheid van andere leerlingen, is de gemeente gehouden de begeleiding in het gecombineerde vervoer te verzorgen. Het gaat hier dus om begeleiding die niet nodig zijn als de leerling individueel zou worden vervoerd. Zie de uitspraak van de Raad van State van 16 april 2008, nr 200704263.

Medische zorgverlening valt niet onder het begrip 'passend vervoer', volgens een uitspraak van de rechtbank Zwolle d.d. 15 november 2007 (Awb 06/1788). De Raad van State heeft in een uitspraak van 8 oktober 1990 (R03.90.3061) bepaald dat ´passend vervoer onder omstandigheden ook de salariskosten van een begeleider kan omvatten´. Ook in deze zaak ging het om medische begeleiding.