Het doel van de regeling is om opvangcapaciteit vrij te maken bij de azc’s voor nieuwe asielzoekers en statushouders én dat statushouders zo snel mogelijk kunnen starten met hun participatie- en integratieactiviteiten binnen de desbetreffende gemeente.

Deze ondersteuningsmaatregel beoogt maximaal 2.500 statushouders uit te plaatsen. Met deze regeling willen we de inzet van crisisnoodopvang voorkomen.

Er wordt gebruik gemaakt van verschillende type accommodaties. Tijdelijke huisvesting in het kader van de HAR betekent in ieder geval dat:

• de huisvesting niet bestemd of geschikt is voor permanente bewoning.
• het dient te gaan om panden die alleen geschikt zijn voor tijdelijke huisvesting. Hieronder vallen bijvoorbeeld vakantiewoningen, alle vormen van logies (zoals hotels, pensions, bed & breakfast), stacaravans en overige woongelegenheden met recreatieve bestemming en leegstaand vastgoed zonder woonbestemming.

Deze opsomming is niet limitatief. Het is mogelijk dat statushouders voorzieningen als keuken, douche en wc moeten delen met anderen.

Panden die in ieder geval niet gebruikt mogen worden in het kader van het Besluit tijdelijk onderdak in hotels en accommodaties zijn onder meer reguliere koopwoningen en (sociale) huurwoningen, woningen die zullen worden gesloopt of gerenoveerd, woonboten, woonwagens op een daarvoor aangemerkte standplaats (niet zijnde aangemerkt voor recreatief gebruik), verzorgingshuizen en studentenwoningen.

De gemeente is verantwoordelijk voor het organiseren van adequate begeleiding.

Dit houdt o.a. in:

• regelen van een huisarts (voorafgaand aan plaatsing);
• voor kinderen: benodigde zorg, onderwijs, schoolvervoer;
• inrichten van een vraagbaak;
• begeleiding op locatie in afstemming met de exploitant;
• contact met de exploitant;
• opstarten van een inburgeringsproces en het geven van begeleiding
• etc.

Deze begeleiding staat los van de mogelijkheid van gemeenten om maatschappelijke begeleiding op te starten en te financieren vanuit het gemeentefonds.