Door het personeelstekort in de kinderopvang staan er veel wisselende gezichten op de groepen. Kinderen hebben daar last van, denken ouders. ‘Veerle huilde elke keer tranen met tuiten als ze weer naar het kinderdagverblijf moest.’
Elke ochtend voor het brengen naar het kinderdagverblijf was het weer raak. Dan huilde de 2-jarige Veerle uit Amersfoort tranen met tuiten. Eenmaal bij de deur, klampte ze zich stevig vast aan het been van haar moeder Hilde Van der Kuil-Bonants. Bij de overgang naar de peuters, tussen 2 en 4 jaar, begon het gedonder. Die verandering is voor wel meer kinderen lastig. Op de babygroep ging het altijd goed met Veerle. Daar stonden ook meer vaste gezichten op de groep, bij de peuters wisselden de pedagogisch medewerkers continu vanwege het personeelstekort.