Calamiteiten- en kortdurende zorgverlof kunnen een oplossing zijn als een werknemer voor betrekkelijk korte tijd niet, of slechts gedeeltelijk, in staat is om zijn/haar werkzaamheden te verrichten. Deze mogelijkheden bieden geen soelaas voor gevallen waarin een werknemer vanwege zorgtaken voor langere duur niet beschikbaar is.

In ‘normale’ omstandigheden wordt de vraag óf, en hoe, een werknemer moet worden gefaciliteerd om thuis de zorg of kinderopvang te organiseren, beantwoord in het licht van de omstandigheden van die individuele werknemer. In die situatie zit er – zeker in de publieke sector – doorgaans wat meer ‘rek’ bij het bepalen van wat redelijkerwijs voor rekening van de werkgever of de werknemer moet komen. 
 
Van zowel werkgever als werknemer mag inzet verwacht worden om tot een werkbare oplossing te komen. Advies van de VNG is om waar nodig maatwerkafspraken te maken. Bijvoorbeeld door het calamiteitenverlof en het kortdurende zorgverlof te laten volgen door in de cao opgenomen verlofvormen, waaronder (eventueel vervroegd) ouderschapsverlof, vakantieverlof, onbetaald verlof en (voor zover dat lokaal nog bestaat) compensatieverlof.

Hiernaast kunnen ook afspraken worden gemaakt over de werktijden: bijvoorbeeld het aanbod om later uren in te halen. Eventueel kan ook een mix van deze afspraken en verlofvormen worden afgesproken, of kunnen deze worden aangevuld met (nieuwe) vormen van lokaal (volledig betaald, gedeeltelijk betaald of onbetaald) verlof (artikel 6.13 cao).