Het onderzoekscentrum voor maatschappelijke zorg van het Radboudumc volgde 72 mensen die vanuit een woonvoorziening ‘op zichzelf’ zijn gaan wonen. Vóór die grote stap in hun leven, had 1 op de 5 een reguliere, betaalde baan. Na 1 jaar gold dat voor 1 op de 3.
Leven is erop vooruitgegaan
De schuldenproblematiek waar ze vrijwel allemaal mee kampen, was heel licht afgenomen: niet spectaculair en eigenlijk ook niet significant. Maar als je de verhalen die de onderzoekers over 25 van deze mannen en vrouwen maakten leest, is hun leven er in grote lijnen toch zeker op vooruitgegaan. Impuls publiceerde onlangs de onderzoeksresultaten en kwam met belangwekkende aanbevelingen.
Rapportage, infographic en verhalenbundel
Makkelijk is de stap niet, zo blijkt uit de 25 verhalen. De meesten moeten van een bedrag tussen de € 40 en € 70 per week rond zien te komen en ze kampen vrijwel allemaal met schulden. Dat valt niet mee als je ook nog cocaïne gebruikt. En het is dan wel opmerkelijk om te lezen dat je als begin 50-er geen ondersteuning kan krijgen om van die verslaving af te komen, omdat cocaïne een ‘illegaal product’ is.
Verhalen tonen werkelijkheid achter de cijfers
Door de verhalen krijg je een beter beeld van de werkelijkheid die achter de cijfers in het rapport schuil gaat. Er is niet alleen met de ‘cliënt’ gesproken die uit een opvang voor dak- en thuislozen, of Beschermd Wonen-voorziening zelfstandig met ambulante ondersteuning is gaan wonen, maar ook met familieleden, partners en eventuele kinderen. En dan snap je wel dat de tante van Tobias het soms even niet ziet zitten als de jongen die van € 40 euro per week moet rondkomen maar soms impulsaankopen niet kan bedwingen, ineens hamburgers laat bezorgen waarmee een groot deel van dat leefgeld op is.
Onderzoek focust op 4 leefgebieden
De focus van het onderzoek lag op 4 belangrijke leefgebieden: meedoen, erbij horen, ertoe doen en jezelf zijn. Het zelfstandig wonen blijkt daarbij toch een belangrijke basisbehoefte. Ook al heeft Paul er toch echt wel een jaar voor nodig om een beetje in het dorp te wennen en blijkt het voor verreweg de meesten niet eenvoudig om contacten op te bouwen.
Snellere en betere toegankelijkheid schuldhulpverlening dringend gewenst
Het onderzoek is nog te klein en de verschillen in ieders situatie nog onvoldoende groot om vergaande conclusies te trekken. Maar duidelijk is dat bijvoorbeeld een snellere en betere toegankelijkheid van schuldhulpverlening dringend gewenst is. De meesten zijn absoluut blij met hun nieuwe onderkomen, maar kunnen met hun inkomen nauwelijks in hun basisbehoeften voorzien en kampen met schulden. Dat geeft weer stress en een enorm risico dat je weer in een vicieuze cirkel terecht komt.
Hetzelfde geldt een beetje voor de mogelijkheden om mensen aan een zinvolle dagbedsteding te helpen en die te stimuleren. Ook hier zie je dat zinvol meedoen, mensen ontmoeten en dagritme uiterst belangrijk is voor een volgende stap naar een mogelijk volledig zelfstandig bestaan en levensgeluk.