In Rotterdam, net als in veel andere Nederlandse gemeenten, doen burgers steeds vaker aan digitale buurtpreventie. In buurtveiligheidsgroepen, zoals een zelf opgerichte WhatsAppgroep of een buurtgroep in de Veilige Buurtapp werken zij samen aan de veiligheid in de buurt.

Stimuleren

De gemeente Rotterdam kent geen beleid ten aanzien van deze groepen, maar stimuleert en faciliteert de totstandkoming van dergelijke groepen wel. Soms ook door deze zelf te initiëren, zoals de zogenaamde HIC-groepen in concentratiegebieden van high impact crime. Daarmee kent de gemeente wellicht formeel geen beleid ten aanzien van deze vormen van buurtpreventie, maar is daar in materiële zin de facto wel sprake van.

Studie

In deze studie naar de effecten van digitale buurtpreventie in Rotterdam hebben de onderzoekers gereconstrueerd — aan de hand van beleidsstukken en interviews — eerst de aan dit materiële beleid ten grondslag liggende beleidslogica. Die gaat er vanuit digitale buurtpreventie leidt tot een verbetering van de veiligheid, veiligheidsbeleving en leefbaarheid in een deelnemende buurt. Dat zou bereikt worden doordat deelnemers alerter worden op verdachte situaties, elkaar én de politie sneller waarschuwen, waarop (vooral) de politie adequater in kan grijpen (het zogenaamde vergroten van ‘heterdaadkracht’).

Tegelijkertijd zou digitale buurtpreventie de sociale cohesie en sociale controle in een buurt versterken en zouden ‘kortere lijntjes’ ontstaan tussen burgers en (wijk) professionals, waardoor overheidsvertegenwoordigers eerder kennisnemen van (dreigende) problemen en daarop actie kunnen ondernemen. Het bovenstaande is dus het beoogde effect van digitale buurtpreventie, maar wordt dat effect in de Rotterdamse praktijk ook bereikt?