De Wet kenbaarheid publiekrechtelijke beperkingen onroerende zaken (Wkpb) is in 2007 ingevoerd met als doelstelling compleet inzicht te krijgen in de door de overheid opgelegde beperkingen op een stuk grond of een gebouw. Vóór de invoering van de Wkpb moesten belanghebbenden (zoals notarissen, makelaars en ambtenaren bij bestuursorganen) bij verschillende overheidsorganen aankloppen om volledig inzicht te krijgen in de geldende beperkingen. De Wet kenbaarheid publiekrechtelijke beperkingen (Wkpb) van 2007 voldoet in huidige vorm niet meer. Het systeem is sterk verouderd, de werkwijze is omslachtig en de registratie bevat niet alle beperkingen. 

De stuurgroep ‘Beter Kenbaar’, bestaande uit o.a. vertegenwoordigers van gemeenten, het Kadaster en het ministerie van Binnenlandse Zaken, heeft gekozen voor een voorstel (Definitiestudie Beter Kenbaar) tot vernieuwing van de registratie van de publiekrechtelijke beperkingen. In de voorliggende uitvoeringstoets is gekeken naar de kwalitatieve en kwantitatieve gevolgen van Beter Kenbaar voor gemeenten in de vorm van een business case. Daarbij is ook de haalbaarheid van verschillende aanlevermechanismen voor gemeenten onderzocht:  

• een lokaal pakket voor iedere gemeente met een machine-to-machine koppeling naar het centrale landelijke systeem bij het Kadaster. 

• invoeren via een internetapplicatie van het Kadaster (de werkwijze die in principe nu en na realisatie van Beter Kenbaar door niet-gemeentelijke overheden wordt gevolgd). 

• een collectieve voorziening van waaruit gegevens naar het Kadaster worden doorgeleid. 

• een mengvorm van deze aansluitmogelijkheden.

In de impactanalyse is inzicht gegeven in de uitvoerbaarheid van de Wet kenbaarheid publiekrechtelijke beperkingen door o.a. gemeentelijke organisaties.