Dieren
-
De Woningwet (Ww) en het Bouwbesluit bevatten voorschriften over het zodanig gebruik van een bouwwerk, open erf of terrein dat overlast door schadelijk of hinderlijk gedierte wordt voorkomen. Het Wabo-bevoegd gezag (meestal de gemeente) heeft de taak toe te zien op de naleving van deze voorschriften. De niet-naleving ervan kan een overtreding vormen waartegen direct handhavend kan worden opgetreden, zonder dat eerst een aanschrijving vereist is.
Artikel 1b Woningwet bevat een algemeen verbod om een bestaand bouwwerk, open erf of terrein in een staat te laten komen of te houden die niet voldoet aan de eisen uit het Bouwbesluit. In dit geval gaat het om de eisen die op basis van artikel 2 Woningwet zijn opgenomen in hoofdstuk 7 van het Bouwbesluit (en dan met name in artikel 7.17 en 7.22 Bouwbesluit).
De bevoegdheid tot handhaven vloeit voort uit artikel 92 Woningwet. In het tweede lid wordt verwezen naar een aantal relevante bepalingen uit de Wabo, onder meer naar art. 5.17 Wabo. Bij (gevaar voor) herhaling van de overtreding kan artikel 17 Woningwet van toepassing zijn.
Op het uitoefenen van bestuursdwang zijn verder de bepalingen uit Hoofdstuk 5 van de Awb van toepassing.
Een en ander kan leiden tot het nemen van de nodige maatregelen. U kunt dit zelf doen of – althans de uitvoerende maatregelen – uitbesteden aan een deskundig bedrijf. Onder deskundig bedrijf kunt u verstaan een bedrijf met iemand die in het bezit is van het vakbekwaamheidsdiploma afgegeven door een door de overheid erkend exameninstituut: www.evm-examen.nl
Bestuursdwang geschiedt op kosten van de overtreder. Dan moet die overtreder wel bekend zijn. Wanneer niemand iets doet en de dieren zich vermenigvuldigen is op een gegeven moment een flatgebouw, een hele straat of buurt vergeven van het gedierte. Dan is de oorsprong meestal niet te achterhalen en blijft de gemeente zitten met de kosten. Want er wordt van uitgegaan dat de gemeente een zorgplicht heeft op het gebied van de volksgezondheid.
In het verleden is uit jurisprudentie gebleken dat kostenverhaal in redelijkheid dient te geschieden en dit had tot gevolg dat voor zover een bestuursdwangactie mede op basis van algemene volksgezondheid en leefbaarheid geschiedt, dit deel van de kosten niet kan worden verhaald op de individuele burger. Dit verhaal heeft voor de praktijk enkele concrete gevolgen gehad:
Melden van ongedierte laagdrempelig maken, dus de burger hoeft niet te vrezen voor hoge kosten, want dan meldt hij niet. Zo snel mogelijk optreden: overleg, aanschrijven, bestuursdwang; afspraken maken met grote woning- en gebouwbeheerders (corporaties).
Als vaststaat dat er een algemeen volksgezondheidsbelang / leefbaarheid aan de orde is, zelf proactief optreden en niet wachten totdat een burger meldt. Proactief betekent zelf optreden op eigen verantwoordelijkheid en kosten. Als u dit niet doet, gaat u -gelet op de jurisprudentie- later toch betalen en dan zijn vanwege de omvang van de plaag de kosten waarschijnlijk hoger.
Uitzondering is de rattenbestrijding in gebieden die in beheer zijn van een Waterschap e.d. en in bedrijven die een bijzondere aantrekking hebben op ongedierte (graanopslag enz). Bij deze laatstgenoemde categorie is meestal een eerder bedoeld deskundig bestrijdingsbedrijf of een loonbedrijf ingeschakeld voor ongediertebestrijding.
Het Kennisinstituut Beheersing Ongedierte (KiBO) is het wetenschappelijke instituut op het gebied van de preventie en bestrijding van ‘ongedierte’. Het kennisinstituut ontwikkelt op basis van wetenschappelijke- en praktijkkennis (voorlichtings-)materiaal om op een zo duurzaam mogelijke wijze invulling te geven aan het beheersen van ongedierte, tegenwoordig plaagdieren genoemd*.
De branche van bestrijdingsbedrijven heeft zich verenigd in de NVPB www.nvpb.org/. De VNG heeft geen specifieke expertise om vragen rond bestrijding van ongedierte te beantwoorden. Voorts is van belang de website over de dierplaagbestrijding www.kad.nl. Het KAD adviseert gemeenten en anderen over de aanpak van de bestrijding. Veel gemeenten hebben een contract met het KAD gesloten over deze dienstverlening.
*Met betrekking tot de terminologie volledigheidshalve het volgende. Deskundigen uit Wageningen menen dat ongedierte niet bestaat, elk dier heeft nut. Dieren waarvan de mens soms hinder ondervindt noemen we plaagdieren en een verzameling plaagdieren is een dierplaag. De branche van bestrijdingsbedrijven heeft zich verenigd in de NVPB www.nvpb.org/. -
Hieronder enkele nota's (via Google, met de trefwoorden 'nota dierenwelzijn gemeente' vindt u een flink aantal nota's. Nota Dierenwelzijn gemeente Brunssum Nota gemeente Heemskerk Nota gemeente Leiden De Dierenbescherming heeft de publicatie "Aanbevelingen gemeentelijk dierenwelzijnsbeleid" uitgegeven. U kunt deze opvragen bij de Dierenbescherming, bereikbaar via de site www.dierenbescherming.nl, telefoonnummer 088-8113000
Digitale indiening
-
Volledige vraag: Wanneer treedt de verplichting tot uitsluitend digitaal indienen van een aanvraag omgevingsvergunning voor bedrijven in werking?
Artikel 4.1, tweede lid Bor regelt dat bedrijven een aanvraag omgevingsvergunning uitsluitend digitaal kunnen indienen. Het was de bedoeling dat deze bepaling op 1 oktober 2012 in werking zou treden (NvT Bor Stb. 2010, 143). Inmiddels wordt al meer dan de helft van de aanvragen van bedrijven digitaal ingediend.
Het blijkt echter nog niet mogelijk om het indienen van aanvragen op papier voor bedrijven uit te sluiten, omdat zowel het Omgevingsloket als de bevoegde gezagen nog niet klaar zijn voor deze verplichting. Het huidige artikel 4.1, tweede lid Bor is nooit inwerking getreden. Bij inwerkingtreding van de Omgevingswet wordt deze verplichting overgenomen in artikel 14.1, lid 3 Omgevingsbesluit. Deze bepaling treedt echter niet in werking op dat moment en wordt opgenomen ter stimulering.
Doelgroepbepaling
-
De doelgroepbepaling is gemeentelijk beleid. Het ministerie stelt alleen minimum eisen betreffende het aantal doelgroeppeuters.
-
Er is een Handreiking Voorschoolse educatie gepubliceerd.
Deze biedt handvatten om de doelgroep te bepalen en er voor te zorgen dat alle doelgroepkinderen gebruik gaan maken van voorschoolse educatie. Via het LEA overleg kunnen afspraken gemaakt worden over het bepalen van de doelgroep. Met consultatiebureaus en CJG kunnen afspraken gemaakt worden over signalering, toeleiding naar - en werving voor de VVE.
De gemeente mag zelf dus bepalen welke doelgroepbepaling er aan wordt gehouden. Gemeenten hoeven alleen verantwoording af te leggen voor het aantal doelgroepkinderen, bepaald door de vertaling van de gewichtenregeling PO naar de voorschoolse educatie.
-
Doelgroepenvervoer
Drones
-
Voor drones geldt landelijke regelgeving. Informatie over vergunningen of ontheffingen voor het vliegen met drones treft u aan bij de Rijksoverheid: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/drone. De regels voor het luchtruim worden door het Rijk vastgesteld. De Inspectie Leefomgeving en Transport van het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat houdt hierop toezicht. Drones worden niet in de VNG modelverordeningen gereguleerd.
Eigen bijdrage
-
Het drempelbedrag wordt naar rato in rekening gebracht. De wetgever heeft bedoeld ouders verantwoordelijk te laten zijn voor een bepaald deel van de (werkelijk gemaakte) kosten van het vervoer, de zgn. drempel. Het gaat om de kosten OV over de afstandsgrens. Indien een kind een heel schooljaar gebruik maakt van het leerlingenvervoer, kan men de prijs van een regionaal sterabonnement als drempelbedrag nemen, wanneer een dergelijk abonnement in het vervoersgebied wordt aangeboden. In andere gevallen zal men de kosten van het openbaar vervoer, die bij gebruik van een OV-chipkaart voor die bepaalde afstand redelijkerwijs zouden worden gemaakt, moeten bepalen.
Wordt slechts een deel van het jaar een beroep op het leerlingenvervoer gedaan (bijvoorbeeld na een verhuizing) dan moet het drempelbedrag naar evenredigheid berekend worden. Dit kan op verschillende manieren. Men kan uitgaan van maandkaarten (vooropgesteld dat deze worden aangeboden), of men kan de kosten van een jaarabonnement delen door het aantal schooldagen (200 per schooljaar) en vervolgens aan de hand van het aantal schooldagen dat een kind gebruik maakt van het vervoer het drempelbedrag berekenen.
-
Aan ouders van leerlingen van speciale scholen voor basisonderwijs (SBO) die op grond van de verordening aanspraak op leerlingenvervoer maken, mag in principe een drempelbedrag in rekening worden gebracht. Echter, ouders van SBO-leerlingen die wegens hun structurele handicap op ander vervoer dan openbaar vervoer zijn aangewezen, of wegens een zodanige handicap niet zelfstandig van het openbaar vervoer gebruik kunnen maken, hoeven geen eigen bijdrage te betalen (zie artikel 23, vijfde lid). Dit onderscheid gaat ook op voor leerlingen van het reguliere basisonderwijs. De inkomensafhankelijke bijdrage bij een afstand boven de 20 km (eerste lid van artikel ) geldt niet voor SBO-leerlingen.
-
Het drempelbedrag wordt in principe per kind geheven. De gemeente kan ervoor kiezen per gezin een maximaal aantal keer het drempelbedrag te heffen. De inkomensafhankelijke bijdrage wordt sowieso per gezin in rekening gebracht. Dit vloeit voort uit de oude systematiek die gold voordat met de huidige tabellen gewerkt werd. De verordening is zo ingericht dat beide bijdragen naast elkaar geheven kunnen worden.
-
Wanneer het inkomen van de betrokken ouders in de periode die ligt tussen het peiljaar waarin het inkomen wordt bepaald en het jaar waarin de aanvraag wordt ingediend op een structurele wijze is gedaald, is het redelijk om in het voordeel van de ouders een later peiljaar te kiezen door gebruik te maken van de afwijkingsmogelijkheid van artikel 26 van de modelverordening. Door het kiezen van een later peiljaar kan het voorkomen dat ouders in dat latere peiljaar niet voldoen aan de inkomensgrens en dus geen drempelbedrag hoeven te betalen.
Om te bepalen wanneer het redelijk is van de peildatum af te wijken, kan de regeling, zoals die opgenomen is in artikel 6.12 van de Wet studiefinanciering 2000 (WSF), als leidraad gehanteerd worden. Dit artikel is niet in de modelverordening opgenomen. Het gaat bij de toepassing van artikel 26 van de modelverordening om een beleidsbevoegdheid van het college. Het betreffende artikel van de WSF vormt slechts een gedeeltelijke invulling van die beleidsruimte, en kan als richtsnoer gehanteerd worden. Het college houdt dan zijn eigen bevoegdheid om in zeer bijzondere situaties een andere oplossing te kiezen.
-
In de Wet op het primair onderwijs (artikel 4, zevende lid) is bepaald dat er aan ouders van wie het inkomen boven een bepaald bedrag uitkomt een eigen bijdrage over de eerste kilometers gevraagd kan worden, het zogenaamde drempelbedrag. De hoogte van het genoemde inkomen zowel als de berekening van de hoogte van de bijdrage zijn wettelijk vastgelegd, en overgenomen in de modelverordening (artikel 23. Het is wel mogelijk een hoger inkomen in de verordening op te nemen. Het bedrag van het gezamenlijk inkomen wordt jaarlijks geïndexeerd op een door de wet voorgeschreven wijze.
In de Wet op het primair onderwijs is in het elfde lid van artikel 4 bepaald dat er, wanneer de afstand meer bedraagt dan 20 kilometer, een bijdrage van de ouders gevraagd kan worden, afhankelijk van de financiële draagkracht. Exacte bedragen en voorschriften voor de berekening zijn niet wettelijk vastgelegd. De modelverordening heeft hiervoor een regeling opgenomen in artikel 24. Deze draagkracht afhankelijke bijdrage mag volgens de wet alleen geheven worden van ouders van leerlingen die een school voor basisonderwijs bezoeken.
De gemeente kán een drempelbedrag en/of een draagkracht afhankelijke bijdrage instellen, maar het is niet verplicht. Een drempelbedrag kan in principe worden gevraagd voor leerlingen van het regulier en speciaal basisonderwijs (bo en sbo). De draagkracht afhankelijke bijdrage kan echter alleen voor het regulier basisonderwijs (bo) worden gevraagd, dus niet voor het speciaal basisonderwijs (sbo).
Geen drempelbedrag of draagkracht afhankelijke bijdrage kan worden gevraagd voor leerlingen van scholen voor speciaal onderwijs (so), en voor leerlingen van een ander type onderwijs die wegens hun structurele handicap op ander vervoer dan openbaar vervoer zijn aangewezen, of wegens een zodanige handicap niet zelfstandig van het openbaar vervoer gebruik kunnen maken.
De gemeente kan ervoor kiezen per gezin een maximaal aantal keer het drempelbedrag te heffen. Ook wanneer er sprake is van bekostiging op basis van de kosten van eigen vervoer (artikel 20) kan een drempelbedrag worden gevraagd. Soms vervoeren ouders meer dan één leerling tegelijk. Er wordt dan bekostiging verstrekt voor het voertuig. In dat geval is het redelijk slechts één keer het drempelbedrag te heffen.
Voor informatie over het (onverwacht) veranderen van het inkomen zie de toelichting op artikel 23 van de modelverordening en de informatie onder het kopje “drempelbedrag en lager inkomen”. De geïndexeerde bedragen worden jaarlijks in een ledenbrief aan de gemeenten bekend gemaakt.
-
Pleegouders kunnen als 'ouders' in de zin van de verordening worden aangemerkt. Zij kunnen dus (als zij voldoen aan de voorwaarden) een tegemoetkoming in de vervoerskosten krijgen. Aan pleegouders mogen (net als aan 'gewone' ouders) eventuele financiële verplichtingen die uit een toekenning van de aanvraag voortvloeien opgelegd worden. De gemeente kan pleegouders dus een eigen bijdrage in rekening brengen. Er zijn gemeenten die een uitzondering maken voor pleegouders.
Voogdij-instellingen worden ook als 'ouder' aangemerkt. Ook zij kunnen een aanvraag indienen. Van hen kan echter geen drempelbedrag worden gevraagd, omdat zij geen inkomen in de zin van de Wet op de inkomstenbelasting hebben. Het gaat in deze wet alleen om natuurlijke personen.