Seksuele intimidatie
-
Seksuele intimidatie wordt strafbaar als overtreding betreffende de openbare orde. Dit past bij de aard en ernst van het delict. De kern van het delict is namelijk dat iemand een ander in het openbaar op intimiderende wijze als seksueel object benadert. Hierdoor voelen mensen zich onveilig of worden ze gehinderd om zichzelf te zijn in het openbaar. Dit gedrag moet worden bestraft, maar is van een andere orde dan seksuele misdrijven, waarbij een ernstige inbreuk wordt gemaakt op de lichamelijke en seksuele integriteit. Met de strafbaarstelling van seksuele intimidatie wil de wetgever vooral het recht van mensen om zichzelf te zijn in de openbare ruimte beschermen.
Door seksuele intimidatie strafbaar te stellen wordt ook aan (potentiële) daders duidelijk gemaakt dat seksuele intimidatie niet acceptabel is en wordt bestraft. Naast (potentiële) daders af te schrikken zal dit ook helpen om de sociale norm dat seksuele intimidatie geen plek heef in onze maatschappij, nog meer te verankeren.
-
We willen leven in een land waar mensen geen angst hebben voor ongewenste seksuele toenadering in het openbaar. Seksuele intimidatie is een niet te onderschatten maatschappelijk probleem dat in toenemende mate als zodanig wordt ervaren. Strafbaarstelling van seksuele intimidatie als overtreding tegen de openbare orde maakt gericht optreden tegen overlastgevend gedrag dat zich afspeelt in de openbare ruimte mogelijk. Het is verder belangrijk dat de strafbaarstelling van seksuele intimidatie een heel duidelijk signaal afgeeft aan potentiële en daadwerkelijke daders, namelijk dat seksuele intimidatie niet acceptabel is en wordt bestraft.
-
In het openbaar betekent online een omgeving die voor een breed publiek toegankelijk is. Het gaat bijvoorbeeld om openbare websites of platforms, of social media. Voor seksuele intimidatie online gelden dezelfde criteria als voor seksuele intimidatie offline Het gaat om een seksuele benadering die als opdringerig kan worden beschouwd en die bestaat uit opmerkingen, gebaren, geluiden en/of aanrakingen. In de online context zal het vaak gaan om seksuele opmerkingen, bijvoorbeeld tekstberichten op social media, maar het kan ook gaan om gebaren of geluiden met een seksuele lading, bijvoorbeeld als filmpjes of geluidsfragmenten op openbare websites, platforms of social media worden geplaatst. Aan de hand van de inhoud van opmerkingen, filmpjes of geluidsfragmenten kan worden beoordeeld of de seksuele benadering, naar algemene maatstaven, indringend is en een intimiderend effect heeft. Van online seksuele intimidatie kan bijvoorbeeld sprake zijn als herhaaldelijk over of tegen iemand opmerkingen op internetfora of via sociale media worden gemaakt zoals ‘hoer’, ‘bitch’, ‘slet’, ‘geil wijf’ ‘Ik wil je pakken’ of ‘Ik zou je doen’.
-
Het strafrecht is het sluitstuk in de aanpak van seksuele intimidatie. Het strafrecht alleen is niet dé oplossing voor deze problematiek. Naast handhaving zijn preventie, voorlichting en bewustwording heel belangrijk om deze problematiek integraal aan te pakken. Er zijn gemeenten die nu al heel actief zijn op dit terrein en die duidelijk de norm stellen dat seksuele intimidatie niet acceptabel is. Zie ook: Wat moeten gemeenten weten over de nieuwe Wet seksuele misdrijven? - Veilige Steden (programmaveiligesteden.nl)
Sloop en asbest
-
Uitgebreide vraag: Gemeente heeft gegronde redenen om aan te nemen dat in meerdere particuliere woningen boardplaat aanwezig is met daarin niet-hechtgebonden asbest. Het asbest is toegepast in de woonkamer van iedere woning en niet afgeschermd. Kan de gemeente de eigenaar van het asbest dwingen om maatregelen te nemen?
In het Bouwbesluit staat een bepaling om te voorkomen dat in - voor mensen toegankelijke ruimten van - bouwwerken hoge concentraties van asbestvezels aanwezig zijn die voor de gezondheid onaanvaardbaar zijn. De concentratie van asbestvezels in de lucht mag volgens artikel 7.19 Bouwbesluit niet groter zijn dan 2.000 vezels/m³ (vast te stellen door NEN 2991 onderzoek).
Als de gemeente (eventueel na overleg met de omgevingsdienst) vermoedt dat er asbest aanwezig is en vermoedt dat asbestvezels vrijjkomen, kan zij actie ondernemen. Bij niet-hechtgebonden asbest is vrijkomen van asbestvezels al snel het geval. Als de grenswaarde wordt overschreden (door gespecialiseerd onderzoek vast te stellen) kan de gemeente besluiten om het gebruik van (het desbetreffende deel van) het bouwwerk te verbieden totdat maatregelen zijn genomen waarmee de concentratie wordt teruggebracht tot een onder de betreffende grenswaarde gelegen niveau.
-
Uitgebreide vraag: Onze gemeentelijke asbestspecialist is op vakantie. Gemeente heeft geconstateerd dat er asbest in een ingestort dak is verwerkt. Particulier wil het zelf verwijderen. Dit mag echter niet, maar waar is dit verbod te vinden? Er is ook sprake van een risicoklasse. Hoe zit dit ?
Het systeem is (BB) en was (MBV) zo dat het verwijderen van asbest uitsluitend mag gebeuren door een daartoe deskundig (= gecertificeerd) asbestverwijderingsbedrijf. Dit stond en staat in het Asbestverwijderingsbesluit 2005, artt. 6 en volgende. Een uitzondering is de particulier die onder bepaalde omstandigheden kleine hoeveelheden eenmalig zelf mag verwijderen. Dit stond in art. 8.2.1 MBV en staat in art. 1.26 BB. In artikel 1.
Indien een particulier een grotere hoeveelheid asbest of asbest van een andere aard dan toegestaan verwijdert, is dit een overtreding van het Bouwbesluit 2012. Gelet op het directe gevaar kunt u de werkzaamheden met onmiddellijke bestuursdwang stilleggen.(Het college kan telefonisch vergaderen en beslissen). Voor zover de overtreding wordt begaan in een arbeidsverhouding, kunt u de Inspectie SZW (voorheen Arbeidsinspectie) erbij betrekken.
Heel handig is het gebruik van een Transponeringstabel behorende bij het Bouwbesluit 2012, waarin de oude artikelen uit de (Model)bouwverordening (MBV) naast de nieuwe artikelen uit het BB zijn geplaatst.
Sloop en Wabo
-
Er zijn verschillende sloopactiviteiten waarvoor een omgevingsvergunning noodzakelijk is. Deze sloopactiviteiten staan in artt. 2.1 en 2.2 Wabo.
Het gaat om:
- Planologisch slopen: artikel 2.1, eerste lid, sub g Wabo
- Monument slopen: artikel 2.1, eerste lid, sub f Wabo (rijksmonument), artikel 2.2, eerste lid, sub b Wabo (gemeentelijk / provinciaal monument) en artikel 2.1, eerste lid, sub h Wabo (Beschermd stads- of dorpsgezicht)
- Selectief slopen en asbest verwijderen: paragraaf 1.7 Bouwbesluit2012.
Ad 1. Planologisch slopen (artikel. 2.1, eerste lid, sub g Wabo)
De basis voor de omgevingsvergunning voor deze sloopactiviteit ligt in artikel 3.3 van de Wet ruimtelijke ordening (Wro). Daarin wordt mogelijk gemaakt om in een bestemmingsplan te bepalen dat het zonder omgevingsvergunning verboden is om bouwwerken te slopen.
Achtergrond voor deze ‘planologische omgevingsvergunning' is het voorkomen dat een bij het bestemmingsplan gegeven bestemming minder geschikt wordt voor de verwezenlijken daarvan of om een al verwezenlijkte bestemming te handhaven en te beschermen. Het stelsel is aldus gerelateerd aan de in het bestemmingsplan aan de grond toegekende bestemming en kan worden opgenomen om bijvoorbeeld te voorkomen dat er gaten in de bestaande bebouwing vallen.Deze omgevingsvergunning kan worden geweigerd als niet aannemelijk is dat op de plaats van het te slopen bouwwerk een ander bouwwerk kan of zal worden gebouwd (artikel 2.16 Wabo). De aanvrager van een omgevingsvergunning voor dit type sloopactiviteit moet dan ook op basis van artikel 2.16 Wabo in samenhang met artikel 6.1 Regeling Omgevingsrecht (Mor)) aannemelijk maken dat op de plaats van het te slopen bouwwerk een ander bouwwerk kan of zal worden gebouwd.
Ad 2. Slopen monument
Rijksmonument (artikel 2.1, eerste lid, sub f Wabo)
De Monumentenwet (Mw) regelt in artikel 11 de sloopbescherming van het beschermde rijksmonument. De omgevingsvergunning voor het slopen van een rijksmonument kan slechts worden verleend als het belang van de monumentenzorg zich daar niet tegen verzet. Bij de beslissing op aanvraag houdt het bevoegd gezag rekening met het gebruik van het monument (artikel 2.15 Wabo).Bij de aanvraag om omgevingsvergunning voor het slopen van een beschermd rijksmonument zijn naast de in artikel 7.2, onder a, b, c en e Mor genoemde gegevens en bescheiden, aanvullende gegevens nodig (waaronder cultuurhistorische onderzoeksrapporten). Voor het rijksmonument volgt dit uit artikel 5.1 Mor.
Het bevoegd gezag stelt de Minister van OCW (en gedeputeerde staten indien het beschermde monument buiten de krachtens de Wegenverkeerswet 1994 vastgestelde bebouwde kom ligt) in de gelegenheid advies uit te brengen over de aanvraag om een omgevingsvergunning voor het slopen van een rijksmonument. (artikel 2.26, lid 3 Wabo jo art. 6.4 Bor).
Daarnaast vragen burgemeester en wethouders aan de commissie op het gebied van de monumentenzorg advies, voordat zij beslissen op een aanvraag om een omgevingsvergunning voor het slopen van een rijksmonument (artikel 15 Mw).
Gemeentelijke / provinciale monumenten (artikel 2.2, eerste lid, sub b Wabo)
Voor wat betreft het gemeentelijke of provinciaal monument ligt de basis voor deze sloopactiviteit in de gemeentelijke of provinciale monumenten-verordening.De aanvraag voor een omgevingsvergunning voor het slopen van een gemeentelijk of provinciaal monument kan slechts worden verleend of geweigerd op de gronden die zijn aangegeven in de betrokken verordening (artikel 2.18 Wabo). Bij de aanvraag om omgevingsvergunning voor dit type sloopactiviteiten zijn naast de in artikel 7.2 Mor genoemde gegevens en bescheiden, aanvullende gegevens (waaronder cultuurhistorische onderzoeksrapporten) nodig. Voor het gemeentelijk / provinciaal monument volgt dit uit artikel 7.1 en artikel 5.1 Mor.
Slopen in beschermd stads- of dorpsgezicht (artikel 2.1, eerste lid, sub h Wabo)
Het beschermd stads- of dorpsgezicht is een gebied dat van algemeen belang is door de cultuurhistorische waarde. Het gaat daarbij om groepen van onroerende zaken die van algemeen belang zijn wegens hun schoonheid, hun onderlinge ruimtelijke of structurele samenhang dan wel hun wetenschappelijke of cultuurhistorische waarde en in welke groepen zich één of meer monumenten bevinden. Niet alle panden in een beschermd stads- of dorpsgezicht hoeven dus monumentaal te zijn.De bescherming van deze stads- of dorpsgezichten wordt geregeld in art. 35 en 36 Mw. Op grond van het overgangsrecht uit artikel 9.1, lid 1, onder a Erfgoedwet blijven deze artikelen van kracht to de inwerkingtreding van de Omgevingswet. Wanneer de minister een bescherm stads- of dorpsgezicht aanwijst, moet de gemeenteraad dit in een bestemmingsplan vastleggen. Als in een dergelijk gebied gesloopt moet worden, is een omgevingsvergunning noodzakelijk.
Deze omgevingsvergunning kan worden geweigerd indien niet aannemelijk is dat op de plaats van het te slopen bouwwerk een ander bouwwerk kan of zal worden gebouwd (artikel 2.16 Wabo). De aanvrager van een omgevingsvergunning voor dit type sloopactiviteit moet dan ook aannemelijk maken dat op de plaats van het te slopen bouwwerk een ander bouwwerk kan of zal worden gebouwd (artikel 6.2, lid 1 Mor). Indien dit met toepassing van artikel 41 Mw is verplicht, verstrekt de aanvrager bij de aanvraag tevens een rapport waarin de archeologische waarde van de bodem onder het te slopen bouwwerk in voldoende mate is vastgesteld (artikel 6.2, lid 2 Mor).
In het belang van de archeologische monumentenzorg kunnen aan de omgevingsvergunning voor het slopen in een beschermd stads- of dorpsgezicht voorschriften worden verbonden met betrekking tot de wijze van slopen (artikel 2.22, lid 3 onder d Wabo jo artikel 5.2 Bor).
Ad 3. Selectief slopen en asbest verwijderen (paragraaf 1.7 Bouwbesluit 2012)
Het selectief slopen en asbest verwijderen wordt sinds 2012 niet meer geregeld door middel van een vergunningstelsel op basis van Wabo en bouwverordening. Vanaf dat jaar geldt een meldingenstelsel op basis van het Bouwbesluit2012.
Sneeuwruimbepaling
-
De bepaling over verplicht sneeuwruimen komt in elk geval sinds de editie van 1986 niet (meer) voor in de model-APV. In de toelichting uit 1986 wordt verwezen naar een artikel van Verplanke in zijn artikel in De Nederlandse Gemeente van 1 maart 1985. Vermoedelijk is dat de aanleiding geweest. Verplanke wijst op de moeilijke handhaafbaarheid en op mogelijke strijd met artikel 4 van het EVRM en met de in 1930 in Geneve door de International Labour Organisation vastgestelde conventie betreffende de gedwongen of verplichte arbeid.
Voor de VNG speelt de handhaafbaarheid een grote rol. Het opnemen van bepalingen die niet of nauwelijks te handhaven zijn levert strijd op met de beginselplicht tot handhaving. Bij een plicht tot sneeuwruimen gaat het dan bv om mensen die door ziekte, vakantie of afwezigheid vanwege hun werk niet in staat zijn onmiddellijk sneeuw op te ruimen. In dat verband speelde de uitspraak van de Rb. Amsterdam d.d. 20-01-1993, VR 1994, 158, een rol. Daarin werd uitgesproken dat er niet van bewoners kan worden gevergd dat zij bij sneeuwval hun trottoir voortdurend sneeuwvrij houden.
Soorten verdeelregels
-
De meest doelmatige verdeelregels zijn (1) het eerst-komt-eerst-maalt-systeem (naar tijdstip indiening aanvraag) en (2) het tendersysteem (kwalitatieve toets). Er zijn inderdaad ook andere mogelijke verdeelregels - al zijn het er niet veel. De aanvragen kunnen bijvoorbeeld worden opgespaard tot de sluitingsdatum en waarna het bedrag gelijkelijk wordt verdeeld over het aantal aanvragers. Dit is wellicht een bruikbare verdeelsleutel voor instellingen. Als het gaat om projectaanvragen biedt deze verdeelwijze echter weinig zekerheid: de subsidieaanvrager weet niet voor welk bedrag hij activiteiten kan ontplooien en de gemeente weet niet wat hij uiteindelijk krijgt voor het beschikbaar gestelde bedrag. Een andere mogelijkheid is loting: ook daarbij worden de aanvragen opgespaard tot de sluitingsdatum. Daaraan kleven uiteraard dezelfde nadelen.
Speelgoedwapens
-
Door hun verschijningsvorm is het niet te beoordelen of de drager van een speelgoedwapen op dat moment in het bezit is van een speelgoedwapen of dat er sprake is van een echt vuurwapen. Volgens de Speelgoedrichtlijn mogen speelgoedwapens (imitatiewapens) die erg lijken op echte wapens maar bedoeld zijn om mee te spelen door (ook) kinderen jonger dan 14 jaar niet verboden worden. Artikel 121 van de Gemeentewet levert geen belemmering op om iets in de APV te regelen. Dit artikel breidt alleen de bevoegdheden uit.
Er kan in de APV geregeld worden dat het verboden is een of meer speelgoedwapens of nepwapens te vervoeren of bij zich te hebben wanneer daardoor gevaar dreigt voor de openbare orde of veiligheid. Denk bijvoorbeeld aan situaties als er in de openbare ruimte wordt gedreigd met een speelgoedvuurwapen die niet van het echte te onderscheiden is, of als een speelgoedwapen anderen schrik kan aanjagen. Zie ook artikel 3 van de Regeling wapens en munitie (uitgezonderd als speelgoedwapen).
Het aanwijzen van de speelgoedvrijezones wordt afgeraden naar analogie vuurwerkverbod. De speelgoedhandel mag niet beperkt worden. Indien het nationale recht dat toch doet, dan is het in strijd met de Speelgoedrichtlijn.
Sport, cultuur en media
-
Functies in de media/lokale omroepen behoren tot de cruciale beroepsgroepen. In de Rijkslijst wordt dit als volgt geformuleerd: ‘Media en communicatie: ten behoeve van informatievoorziening aan de samenleving die van noodzaak is om op de hoogte te blijven van wat er speelt'.
-
In beginsel adviseert de VNG om ook hier, waar mogelijk, coulant mee om te gaan. Of het gewenst en noodzakelijk is om te acteren op niet nagekomen verplichtingen, is in eerste instantie een politieke en beleidsmatige keuze. In juridisch opzicht zijn er 4 mogelijkheden. Het gaat hierbij steeds om discretionaire bevoegdheden van het bevoegd gezag:
1. Bij de subsidievaststelling met terugwerkende kracht
Het bestuursorgaan wacht tot de subsidievaststelling en kan de subsidie lager vaststellen indien de activiteiten waarvoor subsidie is verleend niet of niet geheel hebben plaatsgevonden of als de subsidie-ontvanger niet heeft voldaan aan de aan de subsidie verbonden verplichtingen (artikel 4:46 Awb).
Bij het bepalen van de omvang van de verlaging moet rekening worden gehouden met het evenredigheidsbeginsel van art. 3:4 lid 2 Awb. Bij het niet voldoen aan verplichtingen moet een afweging worden gemaakt tussen het belang van handhaving van de verplichting en de gevolgen van de verlaging voor de subsidieontvanger. Daarbij zijn tevens de ernst van de tekortkoming en de mate waarin deze aan de subsidie-ontvanger kan worden verweten van belang zijnde factoren.
2. Tot aan de subsidievaststelling met terugwerkende kracht
Zolang de subsidie niet is vastgesteld, kan het bestuursorgaan de subsidieverlening met terugwerkende kracht intrekken of ten nadele van de subsidie-ontvanger wijzigen als de activiteiten waarvoor subsidie is verleend niet of niet geheel hebben plaatsgevonden of zullen plaatsvinden of als de subsidie-ontvanger niet heeft voldaan aan de aan de subsidie verbonden verplichtingen (artikel 4:48 Awb).
Als sprake is van een subsidie voor voortdurende activiteiten kan het redelijk zijn om de intrekking niet verder te laten terugwerken dan tot het moment waarop de activiteiten zijn beëindigd of het moment waarop in strijd met de verplichtingen is gehandeld.
De verplichting tot betaling van een subsidiebedrag of een voorschot wordt opgeschort met ingang van de dag waarop het bestuursorgaan aan de subsidie-ontvanger schriftelijk kennis geeft van het ernstige vermoeden dat er grond bestaat om toepassing te geven aan artikel 4:48 Awb, tot en met de dag waarop de beschikking omtrent de intrekking of wijziging is bekendgemaakt of de dag waarop sedert de kennisgeving van het ernstige vermoeden 13 weken zijn verstreken (artikel 4:56 Awb).
3. Tot aan de subsidievaststelling voor de toekomst
Zolang de subsidie niet is vastgesteld, kan het bestuursorgaan de subsidieverlening met inachtneming van een redelijke termijn voor de toekomst intrekken of ten nadele van de subsidie-ontvanger wijzigen voor zover veranderde omstandigheden of gewijzigde inzichten zich in overwegende mate tegen voortzetting of ongewijzigde voortzetting van de subsidie verzetten (artikel 4:50 Awb). In dit geval vindt de intrekking of wijziging plaats wegens omstandigheden bij het bestuursorgaan.
De lengte van de redelijke termijn hangt af van de aard van de subsidie en de gesubsidieerde activiteiten.
Deze intrekkings- of wijzigingsgrond komt niet aan de orde als een wettelijk voorschrift verplicht tot voortzetting van de subsidiëring. Intrekking is dan dus alleen mogelijk bij voldoende beleidsruimte. Verder vergoedt het bestuursorgaan bij een dergelijke intrekking of wijziging de schade die de subsidie-ontvanger lijdt doordat hij in vertrouwen op de subsidie anders heeft gehandeld dan hij zonder subsidie zou hebben gedaan.
4. Bij meerjarige subsidies voor een aansluitend tijdvak
Indien aan een subsidie-ontvanger voor 3 of meer achtereenvolgende jaren subsidie is verstrekt voor dezelfde of in hoofdzaak dezelfde voortdurende activiteiten, geschiedt gehele of gedeeltelijke weigering van de subsidie voor een daarop aansluitend tijdvak op de grond, dat veranderde omstandigheden of gewijzigde inzichten zich tegen voortzetting of ongewijzigde voortzetting van de subsidie verzetten, slechts met inachtneming van een redelijke termijn (artikel 4:51 Awb). Ook hier gaat het om omstandigheden die liggen bij het bestuursorgaan.
Vergeleken met artikel 4:50 Awb ontbreekt hier de clausulering ‘in overwegende mate’. De bescherming van de subsidie-ontvanger na afloop van een subsidietijdvak is dus minder sterk dan die gedurende het subsidietijdvak. Een subsidieverstrekker heeft in ruime mate de vrijheid om nieuw beleid te formuleren en uit te voeren, daartoe al dan niet genoodzaakt door bezuinigingsoverwegingen. Ook hier geldt een redelijke termijn en het artikel is alleen toepasbaar voor zover de betrokken subsidieregeling beleidsvrijheid biedt om subsidie wegens veranderde inzichten of gewijzigde omstandigheden te weigeren.
Bezwaar en beroep
Zowel tegen de subsidieverlening als tegen de subsidievaststelling staan voor belanghebbenden bezwaar en beroep open. Dat is niet geregeld in de subsidiebeschikking zelf, maar vloeit voort uit het algemene stelsel van rechtsbescherming dat is vastgelegd in de hoofdstukken 6-8 Awb. Als tegen de subsidieverlening geen bezwaar en beroep is ingesteld, kunnen echter tegen de subsidievaststelling (situatie 1 hierboven) geen bezwaren meer worden ingebracht die tegen de subsidieverlening hadden kunnen worden ingebracht (formele rechtskracht).