GPK: kosten
-
Voor zover dat in de legesverordening is opgenomen mag de gemeenten leges vragen. Er is geen limiet vastgesteld. Gemeenten mogen de hoogte van de leges zelf bepalen. Deze mag evenwel niet meer dan kostendekkend zijn.
-
Op grond van het gestelde in artikel 2 van de Regeling GPK moet de aanvrager een geneeskundig onderzoek hebben ondergaan alvorens een GPK kan worden verstrekt. In de regeling is niet aangegeven dat de kosten van een dergelijk onderzoek voor rekening komt van de met afgifte belaste instantie. De kosten zijn, vergelijkbaar met bijvoorbeeld de kosten voor een constructieberekening voor een bouwvergunning, voor rekening van de aanvrager.
Dit wordt gesteund door het bepaalde in de artikelen 4:2 en 4:3 van de Algemene wet bestuursrecht. Een aantal gemeenten laat de kosten voor de keuring ten laste komen van bijvoorbeeld de WMO. Gemeenten zijn daarin vrij. Overigens is de GPK in de regel 5 jaar geldig, dus per saldo zullen de jaarlijkse kosten voor de kaart meevallen.
GPK: medisch/keuring
-
Artsen zijn niet verplicht om een eventuele actie richting het CBR te melden aan de gemeente. Vraag 6 zal daarom niet meer worden opgenomen in het vragenformulier. Voor zover deze vraag nog aanwezig is op het formulier hoeft deze dan ook niet beantwoord te worden. Verder zal het formulier worden voorzien van een mogelijkheid voor de arts om deze te dateren en te ondertekenen.
-
Het gaat hier om zaken die betrekking hebben op de Regeling eisen rijgeschiktheid. Daarover kan het best contact worden opgenomen met het CBR te Rijswijk 070-4130200.
-
Ja, via een zgn. stadsgewestelijke of gemeentelijke parkeerkaart (= een ontheffing). Dit is een initiatief van de gemeente zelf om gehandicapten die (net) niet aan de landelijke criteria voldoen, toch beperkte faciliteiten toe te kennen (op basis van artikel 87 van het RVV 1990).
Gebruik van de kaart is evenwel beperkt tot de eigen gemeente. Aangezien het veelvuldig uitreiken van dergelijke parkeerkaarten een te grote druk legt op de toch al schaarse gehandicaptenparkeerplaatsen heeft deze oplossing niet de voorkeur. -
Dit is een punt dat door de arts, aan de hand van het dossier, moet worden beoordeeld. Aangezien de aanvrager niet onder de ‘standaard’ criteria valt, zou kunnen worden bezien of de betrokkene, op basis van de hardheidsclausule, in aanmerking komt voor een GPK.
-
Nee.
-
Op grond van artikel 3 van de Regeling GPK wordt het geneeskundig onderzoek verricht door de GGD dan wel – bij externe advisering – door een vanwege het gemeentelijk gezag aangewezen deskundige.
Dit laatste is op dit moment de basis door het CIZ. Keuring door huisarts/eigen specialist is dus niet toegestaan. -
Alleen wanneer hij voor het vervoer van deur tot deur continu afhankelijk is van de hulp van de bestuurder. Daarbij moet men ten minste denken aan hulp van de bestuurder bij het in- en uitstappen van het voertuig en bij het betreden of verlaten van bijvoorbeeld een gebouw.
Om zich - buiten het voertuig - te verplaatsen, dient de aanvrager afhankelijk te zijn van de hulp van de bestuurder. Indien hij die hulp niet nodig heeft, komt hij niet voor een passagierskaart in aanmerking, tenzij de keurend arts op basis van de hardheidsclausule anders adviseert. Wanneer de bestuurder (blijkens keuring) permanent rolstoelgebonden is komt hij zonder meer in aanmerking voor een passagierskaart. -
Wanneer de passagier zonder de hulp van de bestuurder daartoe in staat is komt deze niet voor een GPK in aanmerking. Wanneer de passagier bij het in- en uitstappen van het voertuig en bij het verlaten of betreden van bijvoorbeeld een winkel de hulp van de bestuurder nodig heeft komt deze mogelijk wel voor een passagierskaart in aanmerking. Het is aan de keurende instantie te bepalen in hoeverre medische redenen het hebben van een GPK noodzakelijk is.
-
De aanvraagformulieren zijn te bestellen op de website van CIB. Aanvraagformulieren zijn niet rechtstreeks te downloaden.
-
Op zich is de GPK een gebonden beschikking waarbij de keurende instantie slechts controleert of de aanvrager aan de criteria voldoet. Afwijken van dat advies is dus in de regel niet mogelijk. Wanneer iemand een beroep doet op de hardheidsclausule heeft de keurende instantie een zekere adviserende vrijheid. Indien de gemeente over dat advies een andere mening heeft is het verstandig om op zijn minst contact op te nemen met de keurende instantie.
Komt men er niet uit, dan kan een nieuw onderzoek (second opinion) door een andere keurende instantie wellicht een oplossing bieden. Overigens wordt de aanvrager daar wel extra mee belast. Gemeenten hebben dus geen eigen beleidsvrijheid, wel kunnen zij in overleg met de keurende instantie bezien of iemand die niet voldoet aan de criteria alsnog op basis van de hardheidsclausule voor een GPK in aanmerking kan komen.
NB. Gemeenten mogen keurende instanties altijd betrekken bij de behandeling van bezwaarschriftprocedures. De artsen kunnen dan immers uitleggen waarom zij tot een bepaald advies zijn gekomen.