Het zorglandschap voor de specialistische jeugdhulp is in beweging, maar niet in het voordeel van kinderen en jongeren die hulp nodig hebben. Voor bovenregionaal werkende instellingen is het moeilijk om zich te verhouden tot de schaal van gemeenten. Ze hebben moeite om goed aan te sluiten bij de uiteenlopende lokale wensen.

Aanbieders overwegen daarom vaker te stoppen met aanbieden van jeugdhulp of te fuseren met een andere, vaak grotere aanbieder. Dit gaat ten koste van landelijke spreiding van aanbod. Hierdoor bestaat het risico dat passende hulp voor kinderen en jongeren op termijn niet langer (dicht bij huis) beschikbaar is.

Hoewel de bedoeling van de Jeugdwet is om zorg voor gezinnen integraal en met minder bureaucratie te regelen, blijken de administratieve lasten in de praktijk een knelpunt. Instellingen hebben te maken met een groot aantal opdrachtgevers, vaak met eigen administratieve eisen. Dit leidt tot verhoogde administratieve lasten.

Gecertificeerde instellingen (GI’s) zijn instellingen die van overheidswege gecertificeerd zijn om kinderbeschermingsmaatregelen en maatregelen in het kader van de jeugdreclassering te mogen uitvoeren.

In een aantal regio's is er een flinke terugloop van ondertoezichtstellingen (OTS), waardoor de omzet van een aantal GI’s daalt. Dit betekent dat er regio's zijn waar geen GI meer is. dit is een zorgelijke kwestie waarin gemeenten de regie willen nemen.