GPK: medisch/keuring
-
Wanneer de passagier zonder de hulp van de bestuurder daartoe in staat is komt deze niet voor een GPK in aanmerking. Wanneer de passagier bij het in- en uitstappen van het voertuig en bij het verlaten of betreden van bijvoorbeeld een winkel de hulp van de bestuurder nodig heeft komt deze mogelijk wel voor een passagierskaart in aanmerking. Het is aan de keurende instantie te bepalen in hoeverre medische redenen het hebben van een GPK noodzakelijk is.
-
De aanvraagformulieren zijn te bestellen op de website van CIB. Aanvraagformulieren zijn niet rechtstreeks te downloaden.
-
Op zich is de GPK een gebonden beschikking waarbij de keurende instantie slechts controleert of de aanvrager aan de criteria voldoet. Afwijken van dat advies is dus in de regel niet mogelijk. Wanneer iemand een beroep doet op de hardheidsclausule heeft de keurende instantie een zekere adviserende vrijheid. Indien de gemeente over dat advies een andere mening heeft is het verstandig om op zijn minst contact op te nemen met de keurende instantie.
Komt men er niet uit, dan kan een nieuw onderzoek (second opinion) door een andere keurende instantie wellicht een oplossing bieden. Overigens wordt de aanvrager daar wel extra mee belast. Gemeenten hebben dus geen eigen beleidsvrijheid, wel kunnen zij in overleg met de keurende instantie bezien of iemand die niet voldoet aan de criteria alsnog op basis van de hardheidsclausule voor een GPK in aanmerking kan komen.
NB. Gemeenten mogen keurende instanties altijd betrekken bij de behandeling van bezwaarschriftprocedures. De artsen kunnen dan immers uitleggen waarom zij tot een bepaald advies zijn gekomen. -
Nee. De Regeling GPK gaat uit van een geneeskundig onderzoek en een dergelijke onderzoek wordt in de regel door een arts uitgevoerd (=standpunt VIA). Ook een allround verpleegkundige mag geen geneeskundig onderzoek verrichten (jurisprudentie).
-
Ja. Voor de GPK geldt specifiek een geneeskundig onderzoek. Een dergelijk onderzoek dient altijd plaats te vinden op het niveau van een arts.
-
De eerste keer wel. Bij verlenging van de GPK is een medische keuring alleen nog noodzakelijk als de medische situatie van de aanvrager mogelijk gewijzigd is. Een medisch onderzoek kan voortaan achterwege blijven, wanneer bij de gemeente bekend is dat de aanvrager nog steeds aan de vereisten voor het verkrijgen van een GPK voldoet. Dit kan bijvoorbeeld blijken uit gegevens waarover de gemeente beschikt in het kader van de Wet maatschappelijke ondersteuning of uit eerdere gegevens van de keurende instantie, waaruit blijkt dat de handicap chronisch / onomkeerbaar is of eventueel langer dan vijf jaar zal aanhouden. Wanneer bij de gemeente onvoldoende harde gegevens bekend zijn om zelf te kunnen vaststellen of de aanvrager nog aan alle eisen voldoet, dient - zoals voorheen - de keurende instantie hierover te oordelen. De keurende instantie kan zelf op basis van het medisch dossier van de aanvrager beoordelen of er al dan niet een fysieke medische keuring moet plaatsvinden.
-
Nee. De regel is dat de aanvrager voor een bestuurderskaart ten gevolge van een aandoening of gebrek een aantoonbare loopbeperking moet hebben van langdurige aard, waardoor hij – met de gebruikelijke loophulpmiddelen - in redelijkheid niet in staat is zelfstandig een afstand van meer dan 100 meter aan een stuk te voet te overbruggen.
Met “met de gebruikelijke loophulpmiddelen” wordt bedoeld de loophulpmiddelen die de aanvrager ter beschikking heeft. Wanneer de aanvrager in het dagelijks leven gebruik maakt van een loophulpmiddel dient bij de keuring uit te worden gegaan van de afstand die haalbaar is met dat loophulpmiddel. Heeft de aanvrager geen loophulpmiddelen ter beschikking en worden deze niet geadviseerd in het kader van een integrale aanvraag, dan dient de keuring plaats te vinden zonder loophulpmiddelen.
Indien de aanvrager later alsnog een loophulpmiddel tot zijn beschikking heeft, zal bij de aanvraag voor een nieuwe GPK (in de regel na 5 jaar) een keuring moeten plaatsvinden met het gebruikelijke loophulpmiddel. -
Wanneer uit de WMO keuring (door een arts) blijkt dat de aanvrager voldoet aan de criteria om voor een GPK in aanmerking te komen, kan een keuring achterwege blijven. Wanneer blijkt dat de aanvrager permanent rolstoelgebonden zal blijven, is de datum van de WMO keuring niet van belang voor de afgifte van de GPK.
Wanneer uit de keuring blijkt dat het om een handicap gaat die mogelijk op termijn kan verbeteren dient bij de afgifte van de GPK daar rekening mee gehouden te worden, met andere woorden, de GPK krijgt een geldigheidsduur die korter is dan maximaal 5 jaar. -
Ja. Vastgesteld moet immers worden of de aanvrager, ongeacht diens leeftijd, permanent aan de rolstoel gebonden is. Daarna is het mogelijk om bij vernieuwing van de GPK telkens een keuring te laten plaatsvinden op basis van het aanwezige medisch dossier (papieren keuring).
-
Deze bevoegdheid is nergens wettelijk geregeld. De keurende instanties hebben destijds aangegeven dat zij graag meer zouden willen doen met de informatie die zij hebben over personen die ter keuring verschijnen, met name betreffende de rijgeschiktheid. Keurende artsen hadden tot voor kort niet de mogelijkheid om medische gegevens door te spelen naar het CBR.
Thans hebben zij die mogelijkheid wel via het aanvraagformulier voor een GPK. Het CBR gebruikt deze ‘formule’ ook bij aanvragen voor ontheffing van de draagplicht van de autogordel. Voor meer inhoudelijke informatie wordt verwezen naar het ministerie van Infrastructuur en Milieu, 0800-8051. -
In de wet- en regelgeving m.b.t. de GPK is geen identificatieplicht opgenomen. In de Wet op de identificatieplicht is hierover ook niets opgenomen. Bij de aanvraag dient ten minste één pasfoto te worden ingeleverd (aanvraagformulier CIB gaat uit van twee pasfoto’s). De keurend arts kan de pasfoto, die met het dossier meegaat, vergelijken met de te keuren persoon. Bij twijfel kan de arts vragen om identificatie, dan wel zijn twijfel melden aan de gemeente.
-
Daarbij moet men ten minste denken aan hulp van de bestuurder bij het in- en uitstappen van het voertuig en bij het betreden of verlaten van bijvoorbeeld een gebouw. Om zich - buiten het voertuig - te verplaatsen, dient de aanvrager afhankelijk te zijn van de hulp van de bestuurder. Indien hij die hulp niet nodig heeft, komt hij niet voor een passagierskaart in aanmerking.
Een passagier die bijvoorbeeld de eerste 50 meter wel zonder hulp van de bestuurder kan overbruggen, maar aan het begin en aan het eind van het af te leggen traject, en mogelijk ook tussentijds, de hulp nodig heeft van de bestuurder komt in beginsel voor een passagierskaart in aanmerking.