Overig
-
Er kunnen voorschriften aan de evenementenvergunning (art. 2:24 en 2:25 model-APV) worden verbonden. De gemeente kan als voorschrift nadere regels stellen omtrent de veiligheid. De organisator van een evenement is in beginsel aansprakelijk voor geleden schade door derden.
-
Een promotieteam wil voorbijgangers aanspreken met de vraag of ze hen wat mogen vertellen over de activiteiten van een goed doel (Greenpeace, Novib, Amnesty International, Unicef en KWF). Indien de aangesprokenen graag lid/donateur willen worden, kan dit middels een door hen in te vullen machtigingsformulier. Het team neemt geen vaste standplaats in en loopt rond gedurende de winkelopeningstijden. Een actie om donateurs te werven is een actie om geld in te zamelen; in feite kan zo’n activiteit volgens de APV (artikel 5.2.1 APV, model VNG) gelijk worden gesteld aan een collecte, die werkt met een vorm van intekenlijsten, doorgaans machtigingen. Omdat het een inzameling voor liefdadigheidsinstellingen betreft valt het niet onder het ventverbod ex art. 5.2.2 APV (model VNG). Als de bepalingen uit ons model zijn overgenomen is het dus zo dat in dit geval een collectevergunning op grond van bovenstaand artikel moet worden aangevraagd.
-
Neen, want in de Vreemdelingenwet 2000 is een verificatieplicht voor bestuursorganen opgenomen met betrekking tot verblijfsdocumenten van vreemdelingen. Het Vreemdelingenbesluit (VB) 2000 bepaalt dat de vreemdeling die geen rechtmatig verblijf heeft op grond van artikel 8 van de Vreemdelingenwet (VW) 2000 (artikel van de verblijfstitels), géén aanspraak kan maken op de toekenning van vergunningen en ontheffingen door bestuursorganen. Voor het checken van de verblijfstitels wordt u verwezen naar de website van het IND, www.ind.nl. Kortom aanvragers die niet in het bezit zijn van een geldig verblijfsdocument komen niet in aanmerking voor vergunningen of ontheffingen voor zover deze betrekking hebben op markten, standplaatsen, venten, collecteren, evenementen of andere beroepsmatige dan wel bedrijfsmatige activiteiten.
-
De Algemene vlaginstructie voor het uitsteken van de vlag van de rijksgebouwen vervangt de instructie uit 2009. Gemeenten volgen over het algemeen deze regeling.
- Vlaginstructie 2013 (pdf)
-
Ja, dit valt onder de ventbepalingen van de APV. Er kan een ventvergunning nodig zijn, indien de APV een vergunning verplicht stelt. De weigeringsgronden uit de APV zijn dan van toepassing. Verder is van belang de Wet particuliere beveiligingsorganisaties en recherchebureaus.
-
Woningcorporaties wijzen gemeenten op hun medeverantwoordelijkheid voor de huisvesting van minder draagkrachtigen. Daaruit zou voortvloeien dat gemeenten ook een medeverantwoordelijkheid hebben voor de boedels die bij woningontruimingen (als gevolg van overlast of huurachterstanden) vrijkomen. Een aantal woningcorporaties stellen gemeenten voor om een overeenkomst te sluiten waarin bijvoorbeeld onderstaande tekst wordt opgenomen: " De Woningcorporatie begaat voortaan bewust overtredingen van het bepaalde in artikel 2.1.5.1. van de APV, waarna burgemeester en wethouders hun tevoren aangekondigde bestuursdwangbevoegdheid uitoefenen. De gemeente brengt de hiermee samenhangende kosten van manuren en eventueel materieel in rekening bij de Woningcorporatie" De uitspraken van de Raad van State geven aan dat corporaties de verantwoordelijkheid dragen voor de inboedel van huizen die zij ontruimen. Als een corporatie haar verantwoordelijkheid niet neemt, is de gemeente bevoegd handhavingsinstrumenten als bestuursdwang en dwangsom in te zetten tegen de corporatie. Handhaving moet echter niet als een normaal of alledaags instrument worden gezien. Het is een stok achter de deur om burgers en rechtspersonen te dwingen de wettelijke regels na te leven. In een overleg tussen Aedes en de VNG op 8 april 2003 stelde Aedes voor, overeenkomsten te sluiten tussen woningcorporaties en gemeenten, waarbij gemeenten zich zouden verplichten om bestuursdwang toe te passen bij het op straat zetten van inboedels. De corporaties zouden liever de kosten van bestuursdwang willen betalen dan zelf voor afvoer en opslag te zorgen. De VNG heeft dit toen van de hand gewezen omdat dergelijke overeenkomsten nietig zijn op grond van artikel 40, boek 3 van het Burgerlijk Wetboek. Wij adviseren u dan ook niet mee te werken aan dergelijke overeenkomsten. Overigens zijn wij van mening dat de woningcorporaties de zaakwaarneming van inboedels overeenkomstig de regels van bestuursdwang kunnen uitvoeren.
Alcoholvrije zone
-
Op grond van artikel 3:42 tweede lid Awb is plaatsing in het Gemeenteblad voldoende. Echter andere toegangers en toeristen hebben geen kennis hiervan kunnen nemen. Het plaatsen van een gebods- of verbodsbord is goed voor de kenbaarheid en bevordert waarschijnlijk dat men zich er aan houdt.
APV
-
Het college van B en W kan een bepaald gebied aanwijzen waarin het verboden is alcoholhoudende drank te nuttigen of aangebroken flesjes en blikjes met dergelijke drank bij zich te hebben. Dit staat in de Model-APV, Artikel 2:48 Hinderlijk drankgebruik. Dit verbod geldt uiteraard niet voor terrassen die deel uitmaken van een horecabedrijf, of voor een evenement waarbij van gemeentewege op grond van artikel 35 van de Drank en Horecawet toestemming is verleend om op de plaats waar dat evenement zich afspeelt alcoholhoudende drank te verstrekken. Er moet een duidelijk omschreven gebied aangewezen worden. Het kan bijvoorbeeld gaan om het uitgaansgebied in het centrum of een park of plein waar regelmatig overlast veroorzaakt wordt.
Het is niet mogelijk het grondgebied van de hele gemeente aan te wijzen. Er moet namelijk wel een concrete aanleiding zijn waarom een bepaald gebied aangewezen wordt. Een gebied kan worden aangewezen als gerechtvaardigde vrees bestaat voor aantasting van de openbare orde, of de openbare orde is al aangetast. Als dat geldt voor het hele grondgebied van de gemeente is het stadium van hinderlijk drankgebruik allang gepasseerd, en heeft de burgemeester zijn noodbevoegdheden uit de Gemeentewet nodig. Daarnaast zou het college bij een algemeen verbod elk alcoholgebruik op de openbare weg, ook van goedwillende personen, verbieden. Daarmee zou er geen evenredigheid meer zijn tussen middel en doel, en dat zou in strijd met artikel 3:4, van de Awb. Dit geldt ook voor een verbod om onaangebroken flesjes en blikjes bij zich te hebben, waar met enige regelmaat naar wordt gevraagd. Het gaat de autonome verordenende bevoegdheid van de gemeente te boven om te bepalen dat het verboden is ongeopende flesjes alcoholhoudende drank bij zich te dragen.
APV feitcodes
-
Het Openbaar Ministerie stelt het Feitenboekje beschikbaar. In dit Feitenboekje is een trefwoordenregister opgenomen waarin onderdelen van de APV worden gekoppeld aan feitcodes. U kunt het Feitenboekje raadplegen via de volgende link: https://www.om.nl/onderwerpen/feiten-en-tarieven/
Begripsbepaling
-
Onlangs is dezelfde vraag behandeld in een uitspraak van de Rechtbank Limburg (26 april 2018, ECLI:NL:RBLIM:2018:4062).
De Rechtbank Limburg oordeelde dat een plek die gedurende openingstijden zonder beperkingen bereikbaar is onder de definitie van openbare plaats valt zoals geformuleerd in artikel 1 Wom.
In aangehaalde uitspraak is, voor zover hier relevant, het volgende overwogen:
"6. De rechtbank overweegt dat op grond van artikel 1 van de Wom een 'openbare plaats' ten eerste open moet staan voor het publiek. Dat wil volgens de memorie van
toelichting (TK 1985-1986, 19 427, nr. 3) zeggen dat in beginsel eenieder vrij is om er te komen, te vertoeven en te gaan. Dit houdt in dat het verblijf op die plaats niet door de gerechtigde aan een bepaald doel gebonden mag zijn. Dat de plaats 'open staat' betekent verder dat geen sprake is van een meldingsplicht, de eis van voorafgaand verlof, of de heffing van een toegangsprijs voor het betreden van de plaats'. Op grond hiervan zijn bijvoorbeeld stadions, postkantoren, warenhuizen, restaurants, musea, ziekenhuizen en kerken geen 'openbare plaatsen'. Het tweede criterium is dat het open staan van de plaats moet zijn gebaseerd op bestemming of vast gebruik. Volgens de memorie van toelichting ziet de bestemming op het karakter dat door de gerechtigde aan de plaats is gegeven blijkens een besluit of blijkens de uit de inrichting van de plaats sprekende bedoeling. Een openbare plaats krachtens vast gebruik ontstaat wanneer de plaats gedurende zekere tijd wordt gebruikt als had deze die bestemming, en de rechthebbende deze feitelijke toestand gedoogd.
7. De rechtbank is van oordeel dat verweerder op grond van het vorenstaande het terrein waarop de ijsverkoopkar zal worden geplaatst, ondanks dat het gaat om een eigen terrein van vergunninghoudster, terecht heeft aangemerkt als een 'openbare plaats' als bedoeld in artikel 1:1, onder a, van de Apv. Het terrein dat direct grenst aan de openbare weg is, gedurende de openingstijden, zonder beperkingen bereikbaar. Eenieder is dan vrij om er te komen, te vertoeven en te gaan. Daarnaast heeft het gebruik van het terrein een publiek karakter. Vergunninghoudster beoogt het (passerend) publiek ten behoeve van de verkoop van ijs en frisdrank vrij toegang te verschaffen tot het terrein waarop de ijsverkoopkar zal worden geplaatst. Ook de beoogde planologische situatie, waarbij gedurende 10 jaar het plaatsen van ijsverkoopkar wordt toegestaan, duidt op een publiek karakter van het terrein.
Daarmee wordt voldaan aan de definitie van 'standplaats' in artikel 4.2 van de Apv.''
Besluit brandveilig gebruik
-
Wordt hier rekening meegehouden bij het invoeren van de Omgevingswet?
Antwoord:
De VNG heeft het ministerie van Justitie en Veiligheid erop gewezen dat artikel 3 van de Wet veiligheidsregio's een verordening verplicht stelt en dat dit artikel moet worden aangepast. Dit gebeurt waarschijnlijk pas als het Besluit brandveilig gebruik wordt ingevlochten in het regelcomplex van de Omgevingswet.
Hoewel dus strikt genomen een brandbeveiligingsverordening verplicht is, zal dat in veel gevallen een loze verordening zijn. De regels uit het Besluit gaan immers boven de regels uit de verordening, voor zover er overlap is althans.
Omdat de Wet veiligheidsregio's de mogelijkheid biedt de bestuurlijke boete op te nemen in een verordening zou wat dat betreft de brandbeveiligingsverordening in tact kunnen blijven. Dan bestaat de verordening slechts uit één artikel, de bestuurlijke boeteregeling. Daarom heeft de VNG voorgesteld de bestuurlijke boete te regelen in hoofdstuk 6 van de APV.
Als in de verordening nog andere onderwerpen geregeld zijn die niet worden gedekt door het Besluit dan kan de verordening voor wat betreft die bepalingen in stand blijven. We hebben hier aandacht aan besteed in de implementatiehandleiding in de ledenbrief: /sites/default/files/brieven/2017/20171213_ledenbrief_inwerkingtreding-besluit-brandveilig-gebruik-en-basishulpverlening-overige-plaatsen.pdf
-
Artikel 2.1 van het Besluit brandveilig gebruik en basishulpverlening overige plaatsen geeft aan in welke situaties een gebruiksmelding verplicht is. In onderdeel c van het eerste lid is sprake van een verblijfsruimte op de (betreffende) plaats die bestemd is voor meer dan 150 personen om daar tegelijkertijd te verblijven.
Onder verblijfsruimte wordt verstaan: een ruimte voor het verblijven van personen.
Onder ruimte wordt verstaan: een voor personen toegankelijk bouwsel of deel van een bouwsel.
Als zich niet een van de situaties zoals genoemd in artikel 2.1, eerste lid,van het Besluit voordoet is geen gebruiksmelding verplicht. Dit geldt ook voor de tenten waar koffie wordt verkocht. Wel bepaalt artikel 1.2 dat het Besluit van toepassing is op plaatsen als bedoeld in artikel 3, derde lid van de Wet veiligheidsregio's (zie voor een definitie artikel 1.1, eerste lid, van het Besluit) en zijn de voorschriften uit het Besluit (hoofdstuk 2 t/m 5) van toepassing op plaatsen die in georganiseerd verband worden gebruikt.
Voor inhoudelijke vragen over het Besluit kunt u gebruik maken van het vragenformulier dat door het ministerie van Justitie en Veiligheid beschikbaar is gesteld: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/omgevingswet/brandveiligheid-bij-evenementen-campings-en-jachthavens