‘Maak de maatregelen eerlijk en vertel ze pas als je het zeker weet’
‘Mijn zus zit in een bus met veertig mensen op elkaar gepakt. Als ik boodschappen ga doen, zie ik wel vijftig mensen in de supermarkt. Waarom mag dat allemaal wel en mag je met maar dertig mensen in de kerk zitten?’ Juist, daarom vindt deze middelbare-schoolleerling de coronamaatregelen niet eerlijk. Een klasgenoot weet temidden van de overdaad aan nieuwsberichten, niet meer wat nu echt waar is. Ook wordt hij voortdurend op het verkeerde been gezet door ‘waarschijnlijk dit, waarschijnlijk dat. Erg irritant vind ik dat. Vertel het nou pas als je het zeker weet.’
Onder leiding van prinses Laurentien van Oranje, van de Number 5 Foundation, deden twee onderbouwklassen op Urk online hun verhaal over de coronacrisis: een tweede klas mavo van de Pieter Zandt Scholengemeenschap, en de eerste klas basisberoepsgerichte leerweg van het Berechja College. Docenten, een jongerenwerker en wethouder Freek Brouwer luisterden mee.
Schoolleven
‘Je hebt meer tijd, maar je mag minder.’ ‘Het voelt alsof je opgesloten zit in in je eigen huis.’ ‘Normaal gesproken heb je afwisseling tussen de lessen, spreek je elkaar. Nu zit je zeven uur lang achter de laptop.’ ‘De docenten doen hun best om ons zo goed mogelijk les te geven, maar in de klas is het leuker. Dan kun je de leraar tenminste nog een keertje plagen.’ ‘Het went wel, maar ik ga liever naar school.’
Coronamaatregelen
Beide klassen vinden het leven saai geworden, vooral omdat ze hun vrienden minder of helemaal niet ‘live’ kunnen zien. ‘Met vrienden kun je alles delen.’ De avondklok, dat vinden sommigen ‘nergens op slaan’. De hond uitlaten na negen uur, wat wel mag, is ‘gek omdat er verder niemand op straat is’. Een klasgenoot: ‘Die honden kunnen toch ook vóór negen uur worden uitgelaten?’ Een broer van een van hen kan ’s avonds niet meer naar zijn ‘verkering’. Ook is de vrijetijdsbesteding behoorlijk schraal geworden. ‘Zwemmen, schaken, pianoles: het kan nu allemaal niet.’ En: ‘Ik geef het je te doen om Mark Rutte te zijn. Dat is vast niet gemakkelijk.’
Verdriet
Een leerling vertelt over zijn overleden vader: ‘Doordat ik nu zo veel thuis ben, mis ik mijn vader steeds meer. Ik kijk steeds naar de plek waar hij altijd zat.’
Complimenten, niet alleen verboden
Toen op een avond de overgrootmoeder van een leerling was overleden, wilde haar dochter (oma), er meteen naartoe. De politieman die haar aansprak omdat ze na negen uur op pad was, accepteerde de uitleg niet. ‘Hij zei: “En dat moeten wij geloven?”. Dat is geen respect, hoor. Je kunt toch ook een normaal gesprek voeren in plaats van meteen zo te praten?’ Dat roept veel reacties op bij de leerlingen, over de toon die politiemensen in hun ogen aanslaan en dat ze het nooit eens horen als ze iets goed doen als het gaat over de naleving van de coronamaatregelen. Wethouder Brouwer belooft dat hij de lokale politiechef zal uitnodigen om ook een gesprek te voeren met de leerlingen.
De rellen
De leerlingen balen ervan dat steeds negatief over Urk wordt gesproken. Ze zijn namelijk trots op Urk, op de ‘kotters en botters, de mooie haven, het visserijmonument’. ‘Toen de jongens toeterend rondjes reden was het leuk, maar je moet geen spullen van anderen kapotmaken. Dat was echt maar een klein groepje. Je moet respect hebben voor een andere mening. En de politie, die mag best wat minder agressief doen.’
Vanuit die trots op Urk en om hun gemeente nu eens positief neer te zetten, heeft de klas van het Berechja College speciaal voor het ‘coronagesprek’ met prinses Laurentien een gedicht gemaakt:
Urk is het dorp waar wij mogen wonen
En we zijn trots dat u bij ons wilde komen
Het is hier heel gezellig; ons dorp is uniek
Een aantal dingen zijn karakteristiek
De kotters, de kerken, het monument
En de ommele bommele zie je als je op de boulevard bent
Die steen is onze oorsprong, dus geen bloemkool of ooievaar
Onze vaders moesten roeien, aankloppen en betalen maar
Wij zijn gastvrij, open en enthousiast
Maar soms doen we raar als iets ons niet past
Graag laten we zien dat we ergens iets van vinden
En daarmee maken we niet altijd vrinden
Een enkeling doet dat namelijk op een vervelende manier
En noemt dat dan ook nog vertier
Wij keuren dat af en vinden dat niet goed
Graag laten wij zien hoe het wel moet
In deze tijd van lockdown moeten we veel dingen laten
Wij zitten vaak thuis en voelen ons soms wat verlaten
Toch maken we er het beste van
En kijken we naar wat wel kan
We kunnen overdag naar buiten; lekker in de frisse lucht lopen
Ook hebben we vrienden en familie, dat kun je niet kopen
Creativiteit, hobby’s, fantasie en leren
Allemaal nodig om te blijven presteren
Niet te vergeten: vriendelijkheid, hoop en dromen
Wat zou het geweldig zijn als ze uit mogen komen
Ook kunnen we nog bidden voor alles en iedereen om ons heen
Er is zoveel om voor te danken; we zijn nooit alleen!
Dialoog met jongeren over coronatijd
#jongerenincoronatijd