Bij een grote gemeente als Rotterdam is het een uitdaging om iedereen van het belang van toegankelijkheid te doordringen. Het project Rotterdam Onbeperkt begint bij het begin en maakt momenteel vooral werk van bewustwording binnen de eigen organisatie.
‘Toegankelijkheid heeft altijd een rol gespeeld in Rotterdam’, begint Marlijn Wagenaar, beleidsadviseur bij de gemeente. ‘Vooral binnen de verschillende clusters. Dat is nu nog steeds zo, maar de ratificatie van het VN-verdrag voor mensen met een handicap heeft wel geleid tot een plan van aanpak voor inclusief beleid en de oprichting van het project Rotterdam Onbeperkt.’
‘Er wordt vaak gedacht aan fysieke toegankelijkheid in de openbare ruimte, maar het gaat ook om sociale en informatietoegankelijkheid. We willen ernaartoe dat we geen doelgroepenbeleid meer maken, maar naar inclusief beleid waarin toegankelijkheid veel meer onderdeel is van de plannen.’
Rotterdam Onbeperkt doet dit onder meer met presentaties voor collega’s over het VN-verdrag, soms aangevuld met een ervaringsrondje, een gesprek met ervaringsdeskundigen of een interactieve workshop. Daarnaast maakt ze ook filmpjes van zogenaamde ervaringsrondjes. Een lid van de directie doet dan in een dagdeel ervaring op hoe het is om bij de gemeente te werken met een beperking.
Eerst intern de boel op orde
Met het vergroten van de bewustwording bij alleen de medewerkers van de gemeente ben je er nog niet, dat weten ook Wagenaar en collega Ron de Koning. Maar: ‘Er werken zo’n 12.000 mensen bij de gemeente Rotterdam. Laten we er dus eerst voor zorgen dat we intern de boel op orde hebben. Dat ons eigen beleid inclusief is. Dan pas gaan we kijken naar de rest.’
Overigens benadrukken De Koning en Wagenaar dat Rotterdam Onbeperkt zelf geen beleid maakt. ‘Dat laten we over aan de clusters. Wij denken mee, adviseren. En we zijn druk bezig met het maken van de Lokale Agenda Toegankelijkheid. Momenteel leveren alle betrokken partijen hun stukken op.’
Zichtbaarheid vergroten
Voor De Koning, verantwoordelijk voor de communicatie, ligt ook een schone taak te wachten. ‘Ik vind dat we in onze algemene communicatie meer mensen met een beperking moeten laten zien. Dus niet alleen als het gaat over toegankelijkheid, maar ook als het over iets heel anders gaat. We moeten niet denken in stereotype beelden, maar de zichtbaarheid van mensen met een beperking vergroten.’