VNG Magazine nummer 19, 6 december 2019

Auteur: Marten Muskee

Drie vragen aan ... fractievoorzitter Sheila Schuijffel van D66 in Waalwijk

D66 Waalwijk kan vanwege een vertrekkend raadslid de vrijgekomen zetel niet invullen door een gebrek aan kandidaten.

fractievoorzitter Sheila Schuijffel D66 Waalwijk

1. Hoe is D66 Waalwijk in deze situatie terechtgekomen?
‘Een collega-raadslid heeft een nieuwe baan in het onderwijs gekregen, die veel tijd vergt. Ze geeft aan dat werk niet te kunnen combineren met het raadswerk. Een aspirant-raadslid weet van tevoren wat hem of haar te wachten staat, maar mensen kunnen niet hun leven vooruitplannen. We hadden andere kandidaten op de lijst, maar daarvan zijn er twee verhuisd en één kandidaat is intussen gekozen als fractievoorzitter in Provinciale Staten. De verantwoordelijkheden van de raad worden steeds groter. Daarom vinden wij het belangrijk dat de raad een afspiegeling is van de samenleving. Wij zoeken dan ook raadsleden die nog volop met twee benen in de maatschappij staan, en dus veelal een baan hebben, zodat we in onze fractie een zo rijk mogelijke schakering aan ervaring hebben. Daar ondervinden we nu de gevolgen van. Dat is een zeer vervelende situatie, en ik hoop dat het niet opnieuw gebeurt. Maar het hoort er wel bij als je voor dit type raadsleden kiest.’

2. Uw partij bent met zeven kandidaten de verkiezingen ingegaan, terwijl D66 op winst stond. Had u dit niet kunnen voorzien?
‘Wij kiezen voor mensen die daadwerkelijk zitting willen nemen in de raad. Ik zie ook lijsten van partijen met wel 25 kandidaten er op. Klinkt goed, maar  sommigen zeggen later dan doodleuk dat ze toch geen zitting nemen in de raad. Tegelijkertijd kun je kandidaten niet vier jaar vastbinden door ze te verbieden te verhuizen of van baan te veranderen. Als we het als samenleving belangrijk vinden dat ook op lokaal niveau kwalitatief goede politici actief zijn, dan moet er iets gebeuren op dat vlak. Laat een denktank onderzoeken waar de hobbels zitten, en met oplossingen komen om toe te werken naar gemeenteraden die een betere afspiegeling van die samenleving zijn.’

3. Er wordt al gewerkt aan het versterken van de lokale democratie. Helpt dat D66 aan meer kandidaten?
‘Het samenwerkingsprogramma Democratie in Actie is een begin, maar wanneer merken we daar daadwerkelijk iets van? Vorig jaar is iets gedaan aan de vergoeding voor raadsleden in de kleinere gemeenten. Dat was hard nodig, maar het gaat niet alleen om geld of meer opleiding. Mensen die dit werk doen, willen graag een bijdrage leveren aan de samenleving. Het kost veel tijd om dat goed te doen. Niet iedereen kan hiervoor parttime gaan werken. Het raadswerk zou voor iedereen haalbaar moeten zijn, niet alleen voor mensen die een inkomen hebben uit AOW en pensioen, of een werkende partner die in het gezinsinkomen voorziet. Ik zie van dichtbij jongere inwoners die intrinsiek gemotiveerd zijn om raadswerk te doen, afhaken. D66 in Waalwijk is heel actief op zoek naar mensen die geïnteresseerd zijn in het raadswerk. We hebben recht op twee fractievolgers en dat biedt kansen. Daarnaast proberen we geïnteresseerde inwoners langszij te halen. Het is heel fijn dat de griffie eenmaal per raadsperiode een meet-and-greet organiseert tussen inwoners en de raad. Een soort open markt die in de afgelopen jaren al diverse raadsleden opleverde. Daarnaast denkt de raad na over de mogelijkheid om vanuit de griffie workshops aan te bieden die inzicht geven in wat het raadswerk inhoudt.’

Reactie

‘Raad hoort een afspiegeling van de samenleving te zijn'. Ja, dat moet het zeker zijn, echter in het artikel staat: 'Wij zoeken dan ook raadsleden die nog volop met twee benen in de maatschappij staan en dus veelal een baan hebben.' En die andere mensen dan, die juist meer tijd hebben?
D66 Waalwijk kan vrijgekomen zetels niet invullen door gebrek aan kandidaten. Dan is het wellicht goed om bij zichzelf te rade te gaan en dit niet af te wentelen op anderen, door weer een onderzoek te laten doen door een denktank. Bedoeld onderzoek kan D66 ook zelf laten uitvoeren en dus ook voor zichzelf de conclusies trekken. Als men als D66 geen kandidaten voor het raadslidmaatschap kan vinden in een, toch redelijke grote stad, heeft men dan wel bestaansrecht?
In z’n algemeenheid: het raadswerk is intensiever door steeds meer en grotere nota’s, doorspekt met onleesbare bestuurlijke en juridische taal, Engelse passages en niet te vergeten afkortingen, en (te) veel vergaderingen, bijeenkomsten, thema-avonden. Daar liggen uitdagingen voor de minister van D66.
Waardoor er ook nog eens geen (te weinig) tijd overblijft om contact te hebben met de burgers, wat een belangrijke taak is voor raadsleden. Dit allemaal gestuurd door de landelijke overheid, waarvan ook D66 deel uitmaakt.
Als een griffier een meet and greet moet organiseren om mensen te motiveren om raadslid te worden klopt er iets niet. Dan moet men wellicht, ook met inachtneming van bovenstaand, het systeem eens tegen het licht houden en niet de mensen.

Frans Peeters,
raadslid Democraten-Roerdalen, Roerdalen