Commentaar: Trots

Vroeg in de ochtend rijden we naar Orvelte voor een bijeenkomst van de Drentse gemeenten in Nederland. De dag begint met de algemene ledenvergadering en het is inmiddels traditie geworden dat ik dan iets vertel over actuele ontwikkelingen bij de VNG. De locatie is prachtig. Overal om ons heen zie ik oude bomen en weilanden met schapen en koeien. Als stadsmens voel ik de stilte van het platteland om me heen vallen zodra ik de auto uitstap.

Ik neem koffie en een koek en sluit me aan bij een groepje gemeentebestuurders. Het is duidelijk waar het gesprek vandaag over zal gaan: de financiën. Of beter gezegd: de tekorten en de spanningen die dat geeft in de colleges. Die spanningen worden gevoeld bij de collega’s die zich in het sociaal domein geconfronteerd zien met tekorten. Maar ook bij de collega’s die met grote klimaatambities begonnen en die zij nu moeten temperen omdat er minder geld blijkt te zijn. En natuurlijk de wethouder financiën, die wordt geconfronteerd met grote schommelingen in inkomsten en uitgaven en tegelijkertijd een sluitende begroting moet indienen bij de raad.

Het helpt mij om in de gesprekken met het Rijk scherp te blijven

Het mooie van dit soort bijeenkomsten is dat het abstracte vraagstuk van financiële tekorten zichtbaar en voelbaar wordt in de worstelingen van mensen die er dagelijks mee te maken hebben. Dat helpt mij om in de gesprekken met het Rijk scherp te blijven.
Vanuit Orvelte rijden we naar Maassluis waar onze commissie financiën een tweedaagse bijeenkomst heeft. Ook de commissie heeft gekozen voor een oude plek op het platteland, maar nu aan de rafelranden van het grootstedelijk gebied. Onderdijks is het groen, bovendijks zie je de windmolens en de chemiefabrieken.

Als ik binnenkom, voel ik aan alles dat ze een goede bijeenkomst hebben gehad. Met ondersteuning van onze medewerkers van het VNG-bureau heeft de commissie, onder leiding van waarnemend voorzitter Maarten Offinga (Súdwest-Fryslân), de insteek bepaald voor het gesprek met de staatssecretaris. 

In twee dagen tijd hebben ze kun kennis verdiept, elkaar beter leren kennen en een stevige inzet bepaald voor hun gesprekken met het Rijk. Ik glim van trots als alle aanwezigen hun waardering uitspreken over de kwaliteit en de ondersteuning van onze medewerkers. 
Ook hier krijgt de financiële problematiek van gemeenten een gezicht in de persoon van de wethouders financiën. De staatssecretaris redt het niet om naar Maassluis te komen, maar belooft dat er op korte termijn een afspraak in Den Haag wordt gemaakt. De commissie sluit de tweedaagse vermoeid maar vastberaden af.

En ik? Ik besef dat ik dagen als deze nog het meest ga missen als ik straks in maart met pensioen ga. Ons werk doet ertoe.