De bode van het Rotterdamse stadhuis herkent me na vijftien jaar onmiddellijk. Hartelijk schudt hij mijn hand en gaat me voor naar de wethouderskamer, naast de kamer waar ik vroeger zat. Het is als thuiskomen. Met de jury van de verkiezing Meest Toegankelijke Gemeente praten we met wethouder Faouzi Achbar. Rotterdam staat in de top drie, samen met Oude IJsselstreek en Sittard-Geleen.
In mijn werkagenda vreten de dossiers van langlopende problematische zaken tijd. Alsof het leven louter bestaat uit gemeentefinanciën, asiel en gedoe met het kabinet. Wat een bonus om me nu eens een paar dagdelen te verdiepen in het normale werk van gemeenten, in het bijzonder het belangrijke onderwerp van toegankelijkheid.

Een inclusieagenda is een morele plicht

Faouzi is gedreven voor het onderwerp. Op z’n Rotterdams beantwoordt hij al onze vragen met concrete voorbeelden. Hoe mensen met een licht verstandelijke beperking de toegankelijkheid van websites controleerden, over een project om mensen met een beperking aan passend werk te helpen, en hoe jongeren met en zonder beperking gezamenlijk meededen aan een prijsvraag om een stadspark toegankelijk te maken. Samen gingen ze op stap, leerden elkaar kennen en droegen mooie ideeën aan. Beleidsambtenaar Willem Philipsen geeft me het boek Met de stroom mee, zijn persoonlijk verhaal over hoe hij als topmuzikant een herseninfarct overleefde en een betere versie van zichzelf werd.
De verdenking dat ik als juryvoorzitter en Rotterdammer mijn eigen stad zal voortrekken, ligt voor de hand. Maar de jury is breed samengesteld, ze houden me in de gaten. We gaan ook nog op bezoek bij Oude IJsselstreek en Sittard-Geleen. Wanneer we beslissen wie er wint, is dit magazine al naar de drukker. De uitslag is bekend als u dit leest. Het wordt nog een kluif; ze zijn alle drie heel erg goed.
De verkiezing is ervoor bedoeld dat gemeenten elkaar stimuleren met toegankelijkheid aan de slag te gaan. Dit betreft de gebouwde omgeving, de toegankelijkheid van informatie en de sociale sfeer; iedereen hoort erbij. Hoe organiseer je dit zo dat de hele gemeentelijke organisatie zich bij elk onderwerp bewust is van toegankelijkheid?
In veel gemeenten gebeurt al veel goeds, maar er zijn er nog te veel zonder lokale inclusieagenda. Guusje ter Horst, voormalig bestuurlijk aanjager van het VN-verdrag Handicap, is daar kritisch over en ik ben het met haar eens. Een inclusieagenda met uitvoeringsmaatregelen om de toegankelijkheid te verbeteren is niet alleen een wettelijke verplichting, maar ook een morele plicht. Ik maak me er graag hard voor. Uit de verhalen van ervaringsdeskundigen blijkt hoeveel verschil toegankelijkheid maakt. Een plezier om te lezen. Laten we elkaar aansteken; kijk voor inspiratie op vng.nl/iedereen-doet-mee.